<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://draft.blogger.com/navbar/6363422670023509250?origin\x3dhttp://tennybear.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>
The Crashed President:
Ako po si Justin, ang liberal na bata na naghahanap ng ligaya, kalayaan,respeto at pagmamahal. Walang ipagmamalaking kahit ano.. Balang araw, gusto ko maging direktor, direktor na tatalakay sa mga isyu tungkol sa "sexualidad," "prostitusyon" at "buhay kontrabida," dahil pag pinaguusapan na iyong mga bagay na iyon sa industriyang sinehan, makikita at makukuhanan ko kung pano gumawa ng anak ang 2 taong nagmamahalan, hindi ba masaya iyon? pinagsabay na pera at kaligayahan? sobrang liberal ako at wala ka nang magagawa doon. salamat.

View My Complete Profile

Other Buildings:
-Friendster-Publico-
-Friendster-Privado-
-Multiply-
-Youtube-

Class Standing:
summ3r l0vin!!

Lesson Plan
-wala muna. :) super random ako-

Break na ba?

Klasmeyts!
-Alexa-
-Chicca-
-Genali-
-Giannina-
-Ging-
-Irish-
-Jay-Ar-
-Joy-
-Karyl-
-Kate(Inglesera)-
-Kate(Makabayan)-
-Kristina-
-Lizette-
-Marvin-
-Meryl-
-Miyey-
-Monique-
-Ms. Anne-
-Paul-
-Rossann-
-Robin-
-Ruthe-
-Thea-
-Steph-

Skewlmates!
-Aethen-
-Apple-
-Ate Jackie-
-BomberoKing-
-Cheska-
-DJ-
-Fiona-
-Jed-
-Mr. Panda-
-Nash-
-RiverWalker-
-Rai-
-Saturn-
-Tangkie-
-Tzie-

Blackboard:


Class Record:
> febrero 2007
> marzo 2007
> abril 2007
> mayo 2007
> junio 2007
> julio 2007
> agosto 2007
> septiembre 2007
> octubre 2007
> noviembre 2007
> diciembre 2007
> enero 2008
> febrero 2008
> marzo 2008
> abril 2008
> mayo 2008
> junio 2008
> julio 2008
> agosto 2008
> septiembre 2008
> octubre 2008
> noviembre 2008
> diciembre 2008
> enero 2009
> febrero 2009
> marzo 2009
> abril 2009
> junio 2009
> julio 2009
> agosto 2009
> septiembre 2009
> octubre 2009
> noviembre 2009
> marzo 2010

www.e-referrer.com

HTML Hit Counter


Gracias!

Sponsors:
For My Layout: -Kate-
For the pictures: -Photobucket-
For the videos: -YouTube-
For the counter: -EasyCounter-
For the Reader Detectors: -E-referrer-
-MyBlogLog-
For the cbox: -Cbox-
Add to Technorati Favorites

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Ang lahat ng lalabas sa blog na ito, ay akin, ngunit kong may isinaad akong pinagkuhanan ng inpormasyon ay marahil kanila yoon. minsan ay mayroon ding mga salitang hindi naangkop sa mga bata, kaya ang gabay ng magulang ay kinakailangan din. hindi ko kailangan mag-adjust kung nababstusan kayo sa akin, dahil wala akong pakialam sa mga nababastusan o kung kahit sinong may bayolenteng reaksyon tungkol sa akin. malugod akong nagpapasalamat at binigyan mong oras na basahin ang kawalanghiyaang mga isinassad dito. nagbasa ka na rin lang, ay lulubos-lubosin ko na, gamitin ang comments sa ilalim ng araw ng titulo ng isang blog entry kung ikaw ay may nais ikomento tungkol sa isang post, gamitin ang tagboard sa pagbati at hindi sa pagkomento ng isang post, maraming-maraming salamat po, nawa'y ikaw'y masiyahan sa pakikialam sa aking magulo, antipatiko ngunit masayang buhay.

Konting Tao sa basketball court..
jueves, marzo 01, 2007
0 comentarios

to my fellow amcanians..
naranasan niyo na ba na magstay sa atheneum ng after 5 30?
kung hindi pa.. hindi ko na problema yoon.
pero kung oo.. nakita nioy ba ang dami ng tao sa basketball court?

hindi ba nakakalungkot ang transition ng ganitong scene?
early in the morning ang dami daming tao jand.. pero sa hapon..
unti-unti nang nagsisiuwian ang mga tao..
nakakalungkot..
prang buhay natin..
mei masayang parte.. merong malungkot..
pero mukhang patapos na ang masayang parte ng buhay nmeng mga seniors..
matatapos na ang mga klase at walang kamatayang morning routines..
matatapos na ang okray sa ibang tao..
matatapos na ang walang katapsuang halakhak..
matatapos na ang mga iyak.. sapagkat.. unti unti na tayong umuuwi..
at pipirmi sa kanya kanyang buhay na ating pinili..

nagsink na nga pala sakin na aalis na pala ako sa atheneum at magkakasariling buhay na..

Etiquetas: