Ang lahat ng lalabas sa blog na ito, ay akin, ngunit kong may isinaad akong pinagkuhanan ng inpormasyon ay marahil kanila yoon.
minsan ay mayroon ding mga salitang hindi naangkop sa mga bata, kaya ang gabay ng magulang ay kinakailangan din.
hindi ko kailangan mag-adjust kung nababstusan kayo sa akin, dahil wala akong pakialam sa mga nababastusan o kung kahit sinong may bayolenteng reaksyon tungkol sa akin.
malugod akong nagpapasalamat at binigyan mong oras na basahin ang kawalanghiyaang mga isinassad dito.
nagbasa ka na rin lang, ay lulubos-lubosin ko na, gamitin ang comments sa ilalim ng araw ng titulo ng isang blog entry kung ikaw ay may nais ikomento tungkol sa isang post,
gamitin ang tagboard sa pagbati at hindi sa pagkomento ng isang post, maraming-maraming salamat po, nawa'y ikaw'y masiyahan sa pakikialam sa aking
magulo, antipatiko ngunit masayang buhay.
anu kaya kung hindi ako umalis ng pinas?
jueves, diciembre 13, 2007
nagaaral sa isang magandang school na may slack na subjects, kumikita ng reasonable amount ng pera sa isang akenjoy enjoy na work at nakikipag-chill sa mga friends na naearn ko na rin dito ay ilan lang sa mga bagay na nagagawa ko dito sa CA. eh panu kaya kung hindi ako umalis ng pinas? naisip ko lang...
kung hindi nagapply ang mga magulang ko dito sa CA, siguro nanunuod ako ngayon ng maalaala mo kaya sa pinas dahil friday ng madaling araw na dun, wala ang dad ko sa bahay dahil nasa abroad siya at nagtatrabaho, ang mum ko naman at dalawa kong kapatid eh 2log na, at katxt ko siguro si jigz habang nanunuod ng maalaala mo kaya...
kakauwi ko lang galing UST dahil nagaaral ako duon ng advertising, uber saya ko sa mga subjects ko, simple lang buhay ko pag may pasok, at dahil weekends ngayon eh pinauwi ako sa bahay ni mommy... bukas eh saturday, magogrocery kami as always, like ng ginagawa namin before, tas after magrocery eh manunuod ng sine, this time it's different, kasama na namin si jigz, kilalang kilala na nila mommy si jigz dahil 2months na nga naman kami ni jigz at lagi siyang sumasama sa lakad ng pamilya at lagi chempre ako lagi rin sumasama sa mga lakad nila ni tita, ang alam ng pamilya namin eh bestfriends kami pero we're more than that, haha! pag-sunday naman, hindi kami nagkikita kasi pareho kami nagchuchurch, aus lng, magkatxt pa din kami...
tas pag weekdays naman, parheo kami ng school, pareho din kami ng schedule kaya hindi nagcaclash ang oras namin, labas nmen everyday is 11 oklak, after school, magkasama na kami buong araw or minsan nmn pag busy, kasama niya friends niya, si rob naman ang kasama ko, kung san san kami napunta, at ang dami na naming napuntahan... ung mga plans nmen before na puntahan eh napuntahan na namin at ngayon, hirap kami magisip kung anung gus2 namin bagong puntahan, wala naman kaming pera...
mag mi-ms. a nga pala sa december 20, pupunta halos buong batch, hindi dapat ako mawala, matagal ko na rin hindi nakikita sila thea kaya kailangan pumunta din ako dun...
nagpaplano na rin siguro ng inom sila rob ngayon like nung ginawa namin before, tlgang di kme na2log at usap usap lang kami sa aming bisyohan. sa mascardo... si jigz naman... ma22log ako sa kanila after christmas hanggang birthday niya.. para masaya! aus lng kela mum... malaki tiwala nila kay jigz... haha!!
gnun pa din ang buhay ko, monotonous, school-jigz-dorm-bahay. aun... un lng nagbago, masaya naman kasi ngayon eh may nadagdag na sa kwento ko, may nagmamahal sakin at tlgang minamahal ko rin... maayos ang studies ko at alam kong may patutunguhan na ang buhay ko...
pero wala eh... kung nasa pilipinas lang ako niyan.. eh siguro hanggang pangarap nlng yan... nasa Canada na ako eh, ibang iba na ang buhay ko before, weh hindi ko na nga mabigyan ng oras ang sarili ko.. pero bakit ganun? hindi parin makita nung mga bagay na binibigyan ko ng oras na importante rin sila sa akin? kung gan2 lang rin ang mangyayare... sana hindi na lang ako umalis ng pinas... sana nananaginip na lang ako ngayon at magising na... ng makasama ko ang gus2 ko makasama sa buong buhay...
pero hindi... Canada na ang buhay ko ngayon, huhukayin ko na lang siguro ang makapal na nyebe para makita ang sarili ko... pero alam ko... makikita ko rin ang sarili ko.. at ang paraan upang makasama ang taong gus2 ko makasama habang buhay...
Etiquetas: homesick-ness
