Ang lahat ng lalabas sa blog na ito, ay akin, ngunit kong may isinaad akong pinagkuhanan ng inpormasyon ay marahil kanila yoon.
minsan ay mayroon ding mga salitang hindi naangkop sa mga bata, kaya ang gabay ng magulang ay kinakailangan din.
hindi ko kailangan mag-adjust kung nababstusan kayo sa akin, dahil wala akong pakialam sa mga nababastusan o kung kahit sinong may bayolenteng reaksyon tungkol sa akin.
malugod akong nagpapasalamat at binigyan mong oras na basahin ang kawalanghiyaang mga isinassad dito.
nagbasa ka na rin lang, ay lulubos-lubosin ko na, gamitin ang comments sa ilalim ng araw ng titulo ng isang blog entry kung ikaw ay may nais ikomento tungkol sa isang post,
gamitin ang tagboard sa pagbati at hindi sa pagkomento ng isang post, maraming-maraming salamat po, nawa'y ikaw'y masiyahan sa pakikialam sa aking
magulo, antipatiko ngunit masayang buhay.
Clearly all about ME
martes, noviembre 18, 2008
warning! ang post na ito ay tungkol sakin at sakin lamang!
padabog na sinara ng tatay ko ang pinto kanina lang..
may work kasi ako ng hanggang 10, then mom ko works until 11:30, pero
hindi sya nakakalabas hanggang mga 12:30 or so dhil ang dmi-dmi nya pang gngwa..
dumiretso kme para sunduin ang nanay ko sa work nya,
pinababa ako ng tatay ko pra pumasok dun sa store ni mommy,
ayoko bumaba, sa kotse lng ako, matutulog...
padabog na sinara ng tatay ko ang pinto at rumaragasang pinatakbo ang kotse...
naalala ko pa nuon kung pano sabihin ng tatay ko "akala mo ba magbabakasayon lang tayo dito?" sa twing ineexplain nya sa akin na dito na kami titira... oo nga hindi nga pala kami nagbabakasyon dito.. dito na pala kami titira...
away from the good life, or are we?
naiintindihan ko na nagtitipid sya ng gas kaya gusto na niyang dumiretso sa work ni mommy, kung gas lang pala ang problema kayang kaya ko pagasan ang kotse namin, oo, naiintindihan ko din na pagod na sya at ayaw na nya magdrive, pero ewan, lahat naman ata kami dito napapagod, ata lang...
bilang pagrerebelde, dahil ang sama talaga ng loob ko, magbubus nlng ako pauwi sa friday, 10 ang uwi ko, bahala na kung ano mangyare, bahala na...
"...an "important" figure both in t.a. class and life of the school in general..."
ang sarap pakinggan na may nakakaappreciate pala ng mga ginagawa ko. hindi ko nmn tinatanggi na gusto ko ng attention, hindi ko lang pinahahalata, kung may pumansin edi YEY! kung wala, ok lang, kaya natuto din siguro ako humanap ng iba't ibang ways para maging kakaiba, and so far yung ways na yun, has been working too well and they never failed me...
nagtatampo ako sa parents ko din, kasi prang kahit nung nasa pinas pako, hindi ata sila masaya sa ginagawa ko, i always feel it's not enough. naiinggit ako sa ibang tao kung saan ang magulang nila, halos ipamalita sa buong mundo na may ganto o ganyan ang anak nila, naiinggit ako sa kanila. ako, sabihin ko ng mapapel ako, may pinatutunguhan naman yung pagiging mapapel ko, makukuha ko lng, that's good, sige, nasanay nako dun.
straigh A student, executive in 2 different school organizations namely the student scholarship committee and the maples unity group, had a major role in a school drama production, doesn't do drugs, student council member, a controlled drunkie, a very classy socialite, a party animal and a loyal friend. all of those stuff, put into one, that's justin...
and im freakin proud of myself, though no one truly appreciates all i do, i'm good, i guess.? :(
Etiquetas: ...
