Ang lahat ng lalabas sa blog na ito, ay akin, ngunit kong may isinaad akong pinagkuhanan ng inpormasyon ay marahil kanila yoon.
minsan ay mayroon ding mga salitang hindi naangkop sa mga bata, kaya ang gabay ng magulang ay kinakailangan din.
hindi ko kailangan mag-adjust kung nababstusan kayo sa akin, dahil wala akong pakialam sa mga nababastusan o kung kahit sinong may bayolenteng reaksyon tungkol sa akin.
malugod akong nagpapasalamat at binigyan mong oras na basahin ang kawalanghiyaang mga isinassad dito.
nagbasa ka na rin lang, ay lulubos-lubosin ko na, gamitin ang comments sa ilalim ng araw ng titulo ng isang blog entry kung ikaw ay may nais ikomento tungkol sa isang post,
gamitin ang tagboard sa pagbati at hindi sa pagkomento ng isang post, maraming-maraming salamat po, nawa'y ikaw'y masiyahan sa pakikialam sa aking
magulo, antipatiko ngunit masayang buhay.
Windang.
viernes, abril 20, 2007
so im really bored last night and I've decided to practice my story making skills, eto ang nagawa ko.. the title is "windang," meaning, gulat, hindi makapaniwala.
"Marami akong problema sa buhay ngayon,
at sa estado ko, hindi ko alam kung ,alulutas ko pa ang mga problemang ito.
sa pamilya, lovelife, studies at kaibigan. sa dami ng problemang ito,
tila hindi ko na kayang mabuhay pa, patawarin sana ako ng diyos sa gagawin ko,
kung hindi man niya ako mapatawad, maintindihan man lang niya ako, sa mga maiiwan ko, marmaing salamat sa mga memories na ating pinag-saluhan.
pag wala na ako, nawa'y ipagpatuloy niyo lang ang inyong buhay.
siguro pag-tapos niyo na ito basahin, makikita niyo ako na nahuhulog mula sa 15th floor ng building na ito, mahal ko kayong lahat, lalo na kayo mommy and daddy..
love
-chesca."ito ay isang suicide letter na nakita ni Martha na nakamagnet sa refrigerator nila, ito ay galing sa anak niyang si Chesca na 14 taong gulang. nanlamig ang buong katawan ni Martha at dali-daling umakyat sa 15th floor ng kanilang building.
pak.. pak.. pak..
pabilis ng pabilis ang mga yabag ng paa ni Martha, tila maaabutan na niya ang bukas sa bilis ng kanyang takbo. nakarating si Martha sa tuktok ng building, ilang hagdan na lang ay mabubuksan na niya ang pinto patungo sa kanyang anak na kitang kita na ang bintana ng kamatayan.
pag-bukas ng pinto, nagulantang si Martha sa kanyang nakita, wala roon ang kanyang anak, lumingon-lingon ito ngunit wala pa ring anak ngunit hangin at araw na unti unti na ring lumulubog ang tumambad sa mga mata ng kawawang ina na marahil ay nawalan na ng anak. tila namalik-mata si Martha ng makita niya ang kanyang anak sa sa kabilang building, kinakawayan siya nito na parang masayang masaya, halos nawalan ng pag-asa si Martha at ang tanging naisip, "gusto siguro mamatay ng anak kong masaya ngunit wag sana ang kaway na iyon ang magsilbing kanyang paalam."
Sinubukan ni MArtha na pigilin ang magpapakamtay ng anak, tumakbo ito sa kabilang building, sa bilis ng takbo, iisipin mong siya si "Flash."
Binuksan ni Martha ang pinto ng kabilang building, kung nasaan ang kanyang anak, nakaliyad sa rooftop at parng may tinitignan, napasigaw na lang si Martha "anaaaaaakkkk!!! huwaaaaaaggggg!!!!" bumilis ang tibok ng puso ni Chesca, nanlaki ang mga mata nito, tila unang bes niya pa lang nagulat sa talambuhay niya, at sa pagkagulat na ito, unti unti siyang hinigop ng lupa pababa sa pedestal na kanyang tinutuntungan. bumagsak siyang pira-piraso sa bubong ng isang bahay-aliwan. "Ay didit! maayyyyyy.... waayyyyyy." nabutas ang bubong at nahulog mula sa langit ang pira-pirasong bangkay ni Chesca, sabay dukot ng isang lasinggero at subo sa mata ni Chesca, hindi niya alam na ang akala niyang pulutan na ninanamnam ay isang mata ng bata na sawi dahil sa pagkagulat.
Si Martha naman ay kumaripas na naman ng takbo dahil sa takot, bumalik ito sa building nila, mabilis na mabilis ang takbo nito, aakalain mo nanamang siya si "Flash," ngunit wala ng magagwa ang ka-oa-yan ni Martha, patay na ang kanyang anak dahil sa likas niyang pagkabungangera.
pagbalik nito sa apartment nila, binalikan niya ang suicide letter ni Chesca, siniyasat ito at tila ang suicide letter ay karugtong lamang ng nakatuping papel, ito ay nagsisilbing karugtong lang ng mga katagang "DIREKSYON: sumulat ng isang suicide letter na ibibigay mo sa iyong mga magulang kung sakaling ikaw ay mamatay." inungkat pa ni MArtha ang nakatupi pang parte ng papel sa itaas at hindi niya kinaya ang mga sumunod pang salita, humagulgol ang ina dahil sa mga salita na sumusunod. "Christian Living III, IV mid-quarter Exam, score: 30/30! mabuhay batang pototan! sulong kabataan! mabuhay kabataan! kyo ang tunay na pag-asa ng bayan!" sinamahan pa ng smiley na nakabelat pag-katapos ng mga kataga.
biglang nag-ring ang telepono, si Sandra, ang kaibigan ni Chesca. "Nakuha po ba ni Chesca si Muning sa terrace namin?" nahimatay na lang bigla si Martha at naiwan si Sandra na mukhang tanga na Hello ng Hello sa telepono.
**
hahaha! :) hehe, sana nagustuhan niyo! :)
Etiquetas: normal na araw, proyekto-tapos
