Ang lahat ng lalabas sa blog na ito, ay akin, ngunit kong may isinaad akong pinagkuhanan ng inpormasyon ay marahil kanila yoon.
minsan ay mayroon ding mga salitang hindi naangkop sa mga bata, kaya ang gabay ng magulang ay kinakailangan din.
hindi ko kailangan mag-adjust kung nababstusan kayo sa akin, dahil wala akong pakialam sa mga nababastusan o kung kahit sinong may bayolenteng reaksyon tungkol sa akin.
malugod akong nagpapasalamat at binigyan mong oras na basahin ang kawalanghiyaang mga isinassad dito.
nagbasa ka na rin lang, ay lulubos-lubosin ko na, gamitin ang comments sa ilalim ng araw ng titulo ng isang blog entry kung ikaw ay may nais ikomento tungkol sa isang post,
gamitin ang tagboard sa pagbati at hindi sa pagkomento ng isang post, maraming-maraming salamat po, nawa'y ikaw'y masiyahan sa pakikialam sa aking
magulo, antipatiko ngunit masayang buhay.
Puro Reklamo reklamo reklamo!
martes, julio 24, 2007
siguro naman lahat tayo nakasakay na ng jeep?
sa araw-araw na pagpunta ko sa english class ko sa imus, lagi akong sumasakay sa jeep, 7 pesos lang ang pamasahe, pero ang tangi kong nirereklamo eh yung sinasabi ng kondoktor na "6 pa! 6 pa!" kahit 2 na lang naman yung kasya, minsan parang gusto ko sabihin na puta sila at hindi na kakasya ang 4 pa! pero smile na lang, say no to violence. :)
isa pang inirereklamo ko eh yung mga drayber na uhaw sa hangin, yung tipong pag walang ibang sasakyan sa daan eh raragasa, kanina munti nako mamatay, nabangga yung bus na sinasakyan ko, ang lakas ng pagkakauntog ko sa upuan sa harap ko, buti na lang pinalaki akong malakas ng nanay at tatay ko, ayun, yung driver kasi namin eh overtake ng overtake! ayun, uhaw na uhaw siya sa hangin at ako ay lunod na lunod na.
meron pa, ang mga driver na walang pakundangan, mei classmate naman ako sa english class na 3 beses muntik masagasaan ng motorsiklo, tumatawid kasi siya sa pedestrian lane, eh yung mga nagdadrive ng motorsiklo, parang laging mei hinahabol, malelate ata sila sa pagbubukas ng night club na pupuntahan nila, gusto ata kasi nila eh aging sa front seat para makita ang maiitim na singit ng mga babaeng mei suot na cellophane.
last but not the least, ang mag sasakyan na nang volume ata ng radio ay nasa 10000000000000000000000000000000000000! at ang tugtog, walang kamatayang "don't matter" o kaya naman eh yung mga kanta sa plato-like CD lng ng lolo ko naririnig. nakakainis.
ilan lamang ito sa mga palya at gasgas na scenario dito sa Pilipinas.
mga tiga ibang bansa? punta pa kayo dito sa Pilipinas na mei hospitable na tao at magagandang lugar? hahahaahahahah! *siniraan eh noh?*
Etiquetas: kabaliwan- buhay, trip
