Ang lahat ng lalabas sa blog na ito, ay akin, ngunit kong may isinaad akong pinagkuhanan ng inpormasyon ay marahil kanila yoon.
minsan ay mayroon ding mga salitang hindi naangkop sa mga bata, kaya ang gabay ng magulang ay kinakailangan din.
hindi ko kailangan mag-adjust kung nababstusan kayo sa akin, dahil wala akong pakialam sa mga nababastusan o kung kahit sinong may bayolenteng reaksyon tungkol sa akin.
malugod akong nagpapasalamat at binigyan mong oras na basahin ang kawalanghiyaang mga isinassad dito.
nagbasa ka na rin lang, ay lulubos-lubosin ko na, gamitin ang comments sa ilalim ng araw ng titulo ng isang blog entry kung ikaw ay may nais ikomento tungkol sa isang post,
gamitin ang tagboard sa pagbati at hindi sa pagkomento ng isang post, maraming-maraming salamat po, nawa'y ikaw'y masiyahan sa pakikialam sa aking
magulo, antipatiko ngunit masayang buhay.
Let's do it the conyo way!
lunes, mayo 14, 2007
ok.. panahon noon ng martial law ng mag-start ang pag-didivide sa mga tao, there are the conyos and the jologs...
the jologs guys are the guys who-make-suot-suot clothes na hindi "in" or yung mga clothes na they dont look maganda when they wear it, or sila rin yung mga people na "pa-in" or nakikiuso, and ang mga conyo naman, eh yung mga peeps na shouting out loud na ang damit nila eh branded, and they usually use "tag-lish" as their national language. one good example of a conyo person is Kris Aquino. so off na with the introduction and ill make kwento-kwento na some of my ever gandng stories...
when we make tingin to every side of the filipino street, we never fail to see pagkain na healthy, masarap, masang-sang or just oh-so yucky kainin, we cant make sisi the people selling those yucky food kasi nga, we filipinos really LOOOOOOOVE to eat food.
if other countries ay merong average meal of three times a day, tayo, we have 8! in a sunod-sunod pattern: breakfast, snacks, lunch, snack2, snack3, mirienda, dinner and the walang nakakakita sa'kin so why not kuha-kuha na lng the cookie? its so dami noh? pero its oh-so nakakapagtaka, why we filipinos are mapapayat pa rin sa other-side ng ating pagigiging gluttonous, grabe noh? we ar oh-so nakakahanga? that's why lagi ko want na maging pinoy eh, we have amazing features na we lang ang have!
sa food din, tayo ang may pinaka out-of-this world na kinakain, andiyan ang pinatuyong blood of an ever long snake, fried kung anu-anung insects and mga kung anu-nung bat,rat,dog,cat na ginawang soup! ang tanging pinagkakawonder ko lang eh, kung why sa mga food na i've said, eh no react lang ang mga foreigners, pero pag balut na ang eat natin, they're oh so like parang we're the most nakakayucky-ng nilalang in this circular mundo, gawd! over yummy kaya yung balut!
sa atin rin, we show our pagiging-religous by food, we make offer-offer food sa mga saints when there's a fiesta on-going diba? its soooooo fun nga tuwing fiesta kais we get to make kausap sa mga relatives natin na minsan lang natin nakikita, and pag fiesta, maraming food na lying on the table, just waiting for a rightful person to make kain it... kaya we filipinos, we're oh-so recognized to have beautiful and hospitable people, fiesta ang dahilan niyan...
oh mu gawsh! my kwento is oh-so haba na pala, im oh-so hoping na hindi ka nairita because of the way i speak! thank you for having your oh so precious time to make basa this post... thank you!
Etiquetas: big deal, kabaliwan- buhay, trip
