Ako po si Justin, ang liberal na bata na naghahanap ng ligaya, kalayaan,respeto at pagmamahal. Walang ipagmamalaking kahit ano.. Balang araw, gusto ko maging direktor, direktor na tatalakay sa mga isyu tungkol sa "sexualidad," "prostitusyon" at "buhay kontrabida," dahil pag pinaguusapan na iyong mga bagay na iyon sa industriyang sinehan, makikita at makukuhanan ko kung pano gumawa ng anak ang 2 taong nagmamahalan, hindi ba masaya iyon? pinagsabay na pera at kaligayahan? sobrang liberal ako at wala ka nang magagawa doon. salamat.
View My Complete Profile

-Friendster-Publico-
-Friendster-Privado-
-Multiply-
-Youtube-

summ3r l0vin!!

-wala muna. :) super random ako-

-Alexa-
-Chicca-
-Genali-
-Giannina-
-Ging-
-Irish-
-Jay-Ar-
-Joy-
-Karyl-
-Kate(Inglesera)-
-Kate(Makabayan)-
-Kristina-
-Lizette-
-Marvin-
-Meryl-
-Miyey-
-Monique-
-Ms. Anne-
-Paul-
-Rossann-
-Robin-
-Ruthe-
-Thea-
-Steph-

-Aethen-
-Apple-
-Ate Jackie-
-BomberoKing-
-Cheska-
-DJ-
-Fiona-
-Jed-
-Mr. Panda-
-Nash-
-RiverWalker-
-Rai-
-Saturn-
-Tangkie-
-Tzie-

> febrero 2007
> marzo 2007
> abril 2007
> mayo 2007
> junio 2007
> julio 2007
> agosto 2007
> septiembre 2007
> octubre 2007
> noviembre 2007
> diciembre 2007
> enero 2008
> febrero 2008
> marzo 2008
> abril 2008
> mayo 2008
> junio 2008
> julio 2008
> agosto 2008
> septiembre 2008
> octubre 2008
> noviembre 2008
> diciembre 2008
> enero 2009
> febrero 2009
> marzo 2009
> abril 2009
> junio 2009
> julio 2009
> agosto 2009
> septiembre 2009
> octubre 2009
> noviembre 2009
> marzo 2010

www.e-referrer.com

Gracias!

For My Layout: -Kate-
For the pictures: -Photobucket-
For the videos: -YouTube-
For the counter: -EasyCounter-
For the Reader Detectors: -E-referrer-
-MyBlogLog-
For the cbox: -Cbox-
Add to Technorati Favorites

Ang lahat ng lalabas sa blog na ito, ay akin, ngunit kong may isinaad akong pinagkuhanan ng inpormasyon ay marahil kanila yoon. minsan ay mayroon ding mga salitang hindi naangkop sa mga bata, kaya ang gabay ng magulang ay kinakailangan din. hindi ko kailangan mag-adjust kung nababstusan kayo sa akin, dahil wala akong pakialam sa mga nababastusan o kung kahit sinong may bayolenteng reaksyon tungkol sa akin. malugod akong nagpapasalamat at binigyan mong oras na basahin ang kawalanghiyaang mga isinassad dito. nagbasa ka na rin lang, ay lulubos-lubosin ko na, gamitin ang comments sa ilalim ng araw ng titulo ng isang blog entry kung ikaw ay may nais ikomento tungkol sa isang post, gamitin ang tagboard sa pagbati at hindi sa pagkomento ng isang post, maraming-maraming salamat po, nawa'y ikaw'y masiyahan sa pakikialam sa aking magulo, antipatiko ngunit masayang buhay.

*one happy family!*

*one happier family*
*ready, set, EAT THE CAKE!!*

*Three Musketeers!!*

*STOLEN!!*

have you noticed that the only food served is the cake? and that we are using a "halloween" candle? lol. we did that photo shoot like 9-10-ish in the evening. we have to wait for jasper from his tutor so we could sing jonas a happy birthday. and all the food was eaten already! cake and ice cream nlng ang natira! hehe..

here's a very heart warming, reality shaking, tidal wave makin, earth deteriorating, land damaging convo of me and jonas! hahaha! :D

me: jonas... masaya ka ba sa birthday mo?

jonas: opo.

me: bakit?

jonas: kasi kinantahan niyo ako ng happy birthday.

awww.... that's for all the materialistic bitches like me out there!! :D

Etiquetas: big deal, halo halo, labdisday

tila nakakabit na ata sa dila ng mga pinoy ang word na sorry. beh bawat lingon mo ata may ganun. napakapowerful na word ng sorry. it connects and connects! parang globe bah! :P

*it ay conversation between me and kimi. nung nagkakakilalanan pa lang kmi. hindi kami nagaway napagusapan lang tlga naman.*

Justin: alam mo kimi! hate na hate ko ang word na SORRY! ayoko tlgang sinasabi yun eh! kasi alam mo para sa akin kung ginawa mo eh di panindigan mo bat magsosorry ka pa?

Kimi: ahh.. uy tawag ka ni *di ko matandaan*

Justin: ahh.. o cge... (tumayo at natisod sa paa ni kimi) ay! SORRY!! ay nagsorry ako.. sorry!

*ang dalawa ay halos mamatay na sa kakatawa.*

ahahaha! sure na! october na kami aalis ng pamilya ko! naliwanagan na ang isip ng aking magulang na hindi kakayanin ng budget kung magtatagal pa nga kami dito. babalik rin sa UAE ang daddy ko para magresign at makuha ang resignation pay ba yun? at pagbalik niya! weeee! bibili niya ako ng cellphone!! yehey! :P

Etiquetas: kabaliwan- buhay

wasted time, effort and opportunities, opinions crashing into different ideas, lots and lots of insults, and a VISA that seems to make everybody go crazy.

I never did want to go to another country, but what can i do? im only a 16-year old boy, depending on my parent's decision... andiyan na yan eh... i just have to go wit the flow.
pinagusapan namin ng pamilya ang date ng aming pagalis, my mom wants it october, my dad wit my 2 brothers want it on december or january, and I want it next month, september. but im ok wit october, as long as we will leave before the year ends.

(hindi eto yung exaktong pinagusapan pero andiyan pa rin yung essence nung conversation)

ME: mami... magtatanong po yung dentist mamaya kung kelan tayo aalis?(papaadjust ko kasi braces ko)
Mommy: edi sabihin mo october... si daddy gusto december or january...
ME: what? grabe naman yun! nabobobo na nga ako dito sa bahay, weh hindi ko na nga alam ang spelling ng akward(ayan? tama ba spelling?)
Daddy: kasalanan mo din un.
ME: eh wala nga akong ginagaw dito. yung mga gusto ko gawin hindi niyo naman sinusuportahan.
Daddy: edi gawin mo!mauna ka na kaya?
Daddy; ayan, sabay na kayo ng mommy mo.
Mommy: iniisip mo lang kasi ang sarili mo. kya gusto mo na umalis.
ME: eh ang dami na ngang naasayang na oras at opportunity, hindi niyo ako masisisi kung manghinayang ako sa mga nasayang.
Daddy: hawak pa ako ng kompanya! pwede nila akong ihold sa airport anytime, hindi rin tayo nakaalis! atsaka hindi lang naman pamasahe ang baon natin duon noh!

(katahimikan dahil sa wowowee.)

ME: kung january pala tayo aalis sana inenroll niyo na lang ako.
Mommy: bakit? sino bang may alam ng mangyayare?!

***

naiinis ako kasi parang hindi nila nakikita yung aspeto na ang dami na ngang nasasayang na panahon. ang dami ko nang binitawang opportunity dahil sa VISA na yan. nalabel pa ako sa selfish. wow naman. naiinis ako sa pamilya ko ngayon. tong VISA na ito pa ata ang magiging ugat ng pagkasama ng loob ko sa mga magulang ko. kung selfish ako. sana nagnakaw nlng ako ng ATM card at pera sa kanila tutal alam ko nman password nuon. at naglayas ako at gumawa ng sarili kong pagkabuhay. haaayy... ang hirap ng buhay imigrante.... tangnang buhay toh oh...

Etiquetas: ...

well hindi lang naman puro reklamo ang isasaad sa blog na ito. aba... nageenjoy din naman ako noh. hindi lang puro pasakit ang natatanggap ko sa buhay. katulad lang kagabi. birthday party ng isa sa pinakamalapit kong kaibigan, si nica.


puke(bertdei gurl), pekpek and yours truly... bayag. :)

Etiquetas: bakasyon grande, kaibigan, labdisday

kanina pang umaga pa na uudlot itong post na ito. lagi lang siyang nasesave sa draft. ito po ay dulot ng aking pagkaexcite dhil sa VISA namen. opo. dumating na ang VISA advice namen. kinukuha na po ng embassy(canadian embassy, hindi yung club) ang aming VISA upang tatakan. so aalis kami next month kung makapagbook ng ticket, kung hindi naman. kung kelan makapagpabook. basta ASAP.

siguro 5 sa aking friends a YM eh nakikipagwebcamman. hindi ko pala sila malelabel as friends dhil wla kaming deeper relationship. nameet ko sila sa 80% plastikadong network na tinatawag na friendster. so twagin natin silang acquaintance. napansin kong tuwing gabi ay nakikipagwebcamman sila. hindi lang basta webcamman. nakakusap ko kasi sila, nagshoshow daw sila, hindi show na parang mei mga kumakain ng apoy, at may mga nagtatambling, ngunit show as in show para makaraos ng pagkalibog. hoy! alam ko yang iniisip mo. hindi po ako nakikipagwebcamman sa kanila. gustuhin ko man ay hindi pwede, dahil ang kompyuter ay nasa kwarto ng parents ko, alangan naman magpakita ako ng mga maseselang parte ng katawan ko sa harap ng nanay ko. at isa pa, hindi ko makita ang pleasure ng pakikipagwebcamman at pagshow ng kung anu anu...

wala akong sinasabing masama sa webcamman kung:

1. kayo ay magkasintahang walang ibang way ng pagkikita kundi ang webcam. (matinding example, online relationship ng babaeng nasa vigan at lalakeng nasa mindanao.)

2. kung ang karelasyon mo ay nasa abroad.(katulad lang ng nanay at tatay ko. kaya nga sila nagpakabit ng DSL. chempre super advantage sakin un. hindi po sila nagsacyber sex. kung oo edi na batukan ko nanay ko?)

3. kung walang malaswang ipinapakita.(katulad lang ni kikay friend at ng kanyang BF. medyo hectic kasi sched nila kaya hindi na sila makapagmeet personally, kaya ayun, pinatos ang pakikipagwebcamman.)

kasi naman noh. yung 5 na yun. lahat sila nakikipagwebcamman na malalaswa. pano ko nalaman? chempre ganto kasi yan. ang status nila eh "view my webcam" so chempre out of curiosity eh iviview ko. tas maya-maya, makakatanggap ako ng PM na "ay sorry nagsoshow ako" aba. take note lahat sila parepareho ang plataporma. so ako dedma. invisible mode tas delete sa friends.

antipatiko na kung antipatiko. beh pinasok niyo ang mundo ng isang he-bitch eh. pero ang tingin ko sa mga taong ginagamit ang webcam para sa kanilang kalibugan eh CHEAP. oo! isang malaking KACHEAPAN ang pakikipagshow. haayyy.... hello? sentido cumon? ewan ko ba kung tama spelling nun. COMMON SENSE na nga lang. sana walang magtatanong kung bakit cheap ang pakikipagshow. like DUH? kahit walang magtanong sasagutin ko na nga. harhar(ang arte ko). kasi, bakit magsasariling sikap ka pa kung pwede mo naman ilaan ang katas mo para sa iba? so bakit makikipagwebcamman ka pa? go na! :D at isa pang dahilan ang nasa dulo na ng dila ko hindi ko pa masabi pero ang bottom line eh cheap pa rin ang pakikipagwebcamman ng malaswa...

ayan na. nagsimula nakong manglait. behlat. :P

Etiquetas: kabaliwan- buhay, tawa magdamag.

tila ang fastfood ay bahagi na ng kultura at buhay pinoy. sino ba nga naman ang makakatanggi sa inooffer nilang mga luto ng pagkain kung ikaw ay gahol na sa oras? diba wala? ngunit ang inyong he-bitch ay meron ilang puntong nakikitang karekla-reklamo sa mga fastfood. ihanda ang mga kamatis para ibato sa monitor sa oras na mainis kayo(belat! di naman ako matatamaan!) o ihanda na ang mga commento sa oras na matuwa kayo. kumapit na sa kahit anung bagay na matigas(pwera tite) dahil wala lang. gusto ko lang sabihin yun.

sa araw araw na pagpunta ko sa imus para nga sa aking english class, lagi akong siguro 15 minutes early, pwera na lang nung nasa kalagitnaan na, nung mga first 5 days lang ako early. dahil malapit sa class namin ang lotus mall, tatambay muna ako sa isang fastfood upang magpalamig, kumain at maghintay, ilan sa aking obserbasyon ay ang mga service crew nila na tila mei agenda under the table dahil parang close na close silang lahat, ayan tuloy, feel ko OP ako, feel ko i dont belong, parang nakakaparanoid minsan na baka ikaw yung pinaguusapan, yung tipong nagsisigawan sila kung anung kulay ng panty ng kasex nila kagabi habang nakain ka ng rocky road ice cream. nakaranas na ba kayo ng mga service crew na ganun?

isa pa ay ang mga gwardyang kulang nalang ay iuntog mo sa pinto dahil ayaw ka pagbuksan, minsan ka na nga lang pagbubuksan ng pinto eh ipagkakait pa nila, sa ibang branch yun nangyare dahil kilala naman ako ng guard dun sa fastfood na sinasabi ko. minsan, problema din ang kalinisan, nagkwento ang aking nanay nung sa dati niyang jollibee na pinapasukan mga 1995 pa, ay mei dagang naglaro-laro sa hagdan habang nakain yung mga tao, ayun tuloy, naging instant pest control ang nanay ko habang pinagbubuntis si jasper. andiyan rin yung serbisyo, minsan mga 48 years ka na naghihintay eh wala parin ang order mo. nakakainis pag ganun dba?

hindi lang naman ang fastfood ang problema eh, minsan ang mga customers din. sa tagal-tagal ng pagiging manager ng mommy ko sa jollibee, marami rin siyang naikwentong kabalastugan ng customer, isa jan eh yung aleng intay ng intay at ipinatawag na yung manager(mommy ko) tas nirereklamo bat daw ang tagal-tagal ng spaghetti niya...

"ay ma'm, palabok po kasi ang inorder niyo, wala ho talagang darating na ispageti, yung order niyo po lahat andiyan na sa plastik."

taray ng nanay ko? mei halo pang pangiinis. minsan daw eh inoorderan sila ng happy meal, yung laruan, natatawa na lang daw sila, at tinanung sila nung customer kung bakit sila tumawa na may halong pagtataray...

"ma'm, kasi po happy yung meal."

"ay kiddie meal pala!"

haaay, tao nga naman, naikwento ko na ba sa inyo yung pinatawag nanay ko ng customer na galit na galit tas nung kaharap na siya...

"yes ma'm bakit ho?"

"ikaw ba manager dito?(taray na tinanung)"

"opo ma'm"

"wala lang, gusto lang kita makilala, nice to meet you."

siguro di ko pa nakekwento yun? hindi ko nga tlga makekwento dahil di naman nangyare yun eh. hahaha! o ayan na, hanggang sa susunod na antipatikuhan! :)

Etiquetas: big deal, kabaliwan- buhay

so napagisip isip ko na medyo magiba ako ng consepto ng blog. medyo nagiging monotonous na kasi ako. baka tinatamad na ang kokonting nagbabasa ng pinakamamahal kong blog! :(

so ayun, nakaisip nga ako ng konseptong siguro papatok at marami ring makakarelate dahil ang konseptong aking isusulong ay ang... tsentsenenen...

"RELAMO! REKLAMO! PURO REKLAMO!!"

masaya itong topic na ito. ang blog ko ay magcoconsist ng walang iba kundi mga REKLAMO tungkol sa mga bagay sa paligid ligid. dito ko maiaapply ang pagiging antipatiko ko! minsan manglalait rin tayo ng mga bagay rin sa paligidligid. minsan magsuscrutinize rin tayo. no more paraang diary posts na. anung masasabi ninyo?

Etiquetas: Justin.. Mei bago ng blog

my english class just ended a while ago and here i am blogging again at my dull black box that doesnt even asnwer my bitchy questions. ugh. so im back to normal again. bored, stagnant, uncertain and inconsistent. haaayyy... buhay imigranteng nagiintay ng VISA nga naman oh!
anyway. im so gonna miss the people i shared some ups and downs with. i so feel different with them eh, it's like they're my highschool friends, kahit na they're 20-22 and im just 16, gawdamnit!! we can really relate with each other. napamahal sa akin ng sobra yung mga classmates ko sa english class.

that class kept me busy for 1 month. nakwento ko na yung problema with the past institution kaya we ended up having it on the teachers house nlng diba? me, together with my classmates have been through that. kaya feel ko ang dami naming pinagdaan. ang dami ring UBE(ultimate bonding experience) na napagdaanan namin, ang daming wrong grammar, tas wrong pronunciation, pero masaya pa rin kami. :)

kanina it's so weird, parang ako ang apple of the eye! star of the day ng lahat! dpt kasi bukas na lang ang class nmen, may bagyo kasi diba? ako pa nga nagsabing mei bagyo eh, pero i feel guilty kasi pansin ko, tanghali na wala pa ring ulan, kaya nagresume ang classes namen ng 5-9 nlng. so continue with the apple of the eye story, so dahil akala ko nga eh malamig, nakasweater ako, lahat ng tao nakatingin sakin kasi nga medyo mainit na tas nakasweater pa rin ako(AOTE*apple of the eye*#1), tas sa jeep, mei kolboying mamang tingin ng tingin sakin, tas kinindatan pako, ugh, kadiri(AOTE#2)! tas sa mall, mei group of three guys na pinaguusapan ako na possible prospect daw ako, target daw ako, tas nakatitigan ko yung isa, inirapan ko nga(AOTE#4)! and las but not the least, sa jeep pauwe! powta! dami kong nakasabay na cute na kuya sa jeep, at take note nakakatitigan ko, at they keep on checkin me, ewan ko nga baka may dumi lang ako sa mukha or its just the sweater na naman. pero ay, lahat sila married, may wedding ring. UGH!

sa english class kanina, we had our last lessons, usually puro UBE lang knina, masaya kami, tas yung main event eh yung spontaneous public speaking, unang topic ko is global warming, ang problema lang daw sakin eh yung malikot ako, tas nung 2nd round, teenage pregnancy, ang problema ko daw eh, mabilis ako magsalita at eye contact, i admit naman na i did better on the first round, but itsoke. masaya naman! :) tas last activity, eh yung parang know your personality. west ako eh, basta yung west dinedefine nun yung creative tas flexible and versatile and likes being unique! ayun, tas uwi na.

eto ulit ako, hahanap ng mapagkakaabalahan, kesa naman magjakol lng ako ng magjakol, aba manunuyot nako nun.

ill so miss my friends there. anyway, magkikita-kita pa rin naman kami shempre. :)

Etiquetas: kaibigan, labdisday, proyekto-tapos

so i think everyone who reads my blog knows that im a bisexual.
meaning, i heart guys and gurls!
but ever since i started blogging, all i blog is about straight things.
kung meron mang out of this world, eh young mga pahapyaw lang...
so ngayon i'd talk about broke things the whole post! ^^



gawd! everybody's being mushy and so into their partner, and hell, im lost.
im fukkin SINGLE! most of the people reading will i think say "eh anu naman? single rin naman ako?" ehh... yun ang madalas sabihin ng mga single na naghahanap ng partner pero wala silang mahanap, katulad ko. ugh. i so hate it.



i dont think there's something wrong wit me, i think i look gewd naman, clever ako, d ako tanga or bobo at higit sa lahat, when im with someone, i'll try my best not to hurt that person. but what's wrong? wala akong PARTNER! is it my standards na masyadong mataas? IDTS. kasi i think mababaw lang naman ang standards ko, i prefer guys older than i am, kasi they can eazuhlee complement me being childish, tas ok na yung di gaano kagwapuhan pero i can proudly walk wit him, in other words DISENTE. at higit sa lahat, may utak din, mostly kasi sa mga PLU, eh puro SEX SEX SEX lang ang hanap. well... ibahin nio ako. hindi ako ganun. yun nga ata ang mali sa akin? hindi ako ganun? like DUH! maarte na kung maarte pero hindi ako CHEAP!



hindi ako naghahanap ng partner or watsoever, kasi sabi nila, the more na hinanap mo sila. mas magtatago yang mga yan. eh anung nangyayare? wala pa ata si right partner para sakin.
another thing, i think it's me being bitchy. ang sunget sunget ko! ewan ko ba.... ugh...

Etiquetas: ..., big deal

simula nung bata pa ako. ang dami ko nang trabaho na ginusto.
chempre... bata eh...
nung una, gusto ko maging abugado, kasi maraming tao nagsasabing pilosopo ako, akala ko pagiging pilosopo lang ang kailangan para maging isang abugado. hindi pala. mahirap pala maging isang abugado.
nung nadown ako dhil hindi nga ako pwede maging abugado, maging doktor naman ang pinutakte ko, pero narealize ko rin na hindi pala ako pwede maging doktor dahil maarte ko, baka puro yukk ang marinig nila sa akin.
nung mga panahong depressed ako dhil di rin ako pwede maging doktor, ginusto ko maging singer, dahil maraming taong nagsasabing magaling daw ako kumanta. pero habang lumalake, narealize ko, puta! true friends ko nga yung mga taong nagsasabi nun, ayaw nila ako mahurt, hindi naman pala talaga kasi ako magaling kumanta.
nung narealize ko nga na hindi pala ako pede maging singer, ginusto ko maging artista, mei itsura naman daw ako at magaling rin akong umarte...

"(dapa, at iyak effect sa lapag) inay-inay... bakit moko iniwan?"

edi nakuntento ako sa pagiging artista for some years, pero narealize ko, wala pala akong future dun dhil marami akong kakompitensya at lahat nga ng talent search shows eh di qualified ang age ko, dahil sa anking kong pagkacrative at hilig sa pagkaen na natututunan sa HE class nung elementary(katulad ng pastilyas, graham cake. etc.), eh puring-puri ako ng mga kamaganak namin sa likas kong galing na gumawa ng graham cake(lahat nmn ng graham cake masarap dhil sa gatas) ayun, feel ko pang HRM ako. nut until 3rd year...

nung gumawa kame ng play... narealize ko hindi pala pangfood ang drama ko... magaling pala ako sumulat ng mga kung anu-anu... kaya ayun, balik ang pangarap ko sa pagiging artista, hindi sa harap ng camera ngunit sa ibabaw ng stage. nagumpisa rin akong mamulat sa mundong indie films. kaya ayun. gusto ko maging direktor.

pero ayan na. kailangan na namin pumili ng kursong dapat namin kuhanin, eh hindi nga ako pumasang UP para sa theater arts, so nadown ako... anu bang dapat kong kuhanin?

*tsanan!!! ADVERTISING ARTS!*

sa UST! :) ayun masaya na ako. narealize ko, ang dami ko palang opportunities pag isa akong advertiser, pwede akong;

event coordinator, creative director, advertiser, gopher(go for this go for that or kung bobo ka, dakilang utusan.), opisman, o simpleng tiga timpla ng kape. ang dami diba? huwag ka, yung unang nabanggit na apat eh ang sweldo, ranging from 10,000 - 400,000 dollars a month! huwaw! ang saya, tas sa field ng advertising onti lang ang kakumpitensya. huwaw naman! yayaman ako! maging advertiser ang tamang job para sa akin. part time na lang ang film making at modelling. :)

kaya ayun. narealize ko. tamang-tama pala ang pagiging advertiser sakin. lalo na't sa abroad pako magaaral nun. yihee!! konti na lang ang trabaho para maabot ko ang pangarap kong maging creative director ng dolce and gabbana(my ultimate job dream)... :)


"anung trabaho mo?"

"UGHH.... CREATIVE DIRECTOR NG DOLCE AND GABBANA..."

"anu un?"

"CREATIVE DIRECTOR... IN SHORT... TIGA CHECK NG PIPIRMAHAN NG PRESIDENTE... MAHABA PA RIN PALA YUN. BISE PRESIDENTE NALANG."

o-ha! sosyal!! :)

Etiquetas: plano ko sa buhay

to those haters who keeps on telling me bullshits sa cbox ko.
hindi naman ako naapektohan niyan, feel free to say anything, we have a democratic country naman.
pero please, sa susunod, sabihin niyo naman ang name niyo, ang cheap kasi tignan eh, kakahiya kasi ginagawa niyo diba kaya ayaw niyo sabihin ang name niyo diba?
anyway, watever it is, kaya ko namang idelete ang messages niyo. and, im so sure na hindi kayo isa sa mga friends ko, kaya FUCK OFF!! ang cheap! grow up! hindi naman siguro grade 5 ang nambubullshit sakin noh? :)

Etiquetas: ...