Ang lahat ng lalabas sa blog na ito, ay akin, ngunit kong may isinaad akong pinagkuhanan ng inpormasyon ay marahil kanila yoon.
minsan ay mayroon ding mga salitang hindi naangkop sa mga bata, kaya ang gabay ng magulang ay kinakailangan din.
hindi ko kailangan mag-adjust kung nababstusan kayo sa akin, dahil wala akong pakialam sa mga nababastusan o kung kahit sinong may bayolenteng reaksyon tungkol sa akin.
malugod akong nagpapasalamat at binigyan mong oras na basahin ang kawalanghiyaang mga isinassad dito.
nagbasa ka na rin lang, ay lulubos-lubosin ko na, gamitin ang comments sa ilalim ng araw ng titulo ng isang blog entry kung ikaw ay may nais ikomento tungkol sa isang post,
gamitin ang tagboard sa pagbati at hindi sa pagkomento ng isang post, maraming-maraming salamat po, nawa'y ikaw'y masiyahan sa pakikialam sa aking
magulo, antipatiko ngunit masayang buhay.
boto mo ipatrol mo!
martes, mayo 29, 2007
tapos na ang ms. universe!
sa kasamaang palad, ang ating pambato ay hindi nakapasok sa top15 ngunit nakapaguwi naman ng award... ang ms photogenic, na sa pagkakaexplain ng host eh pinagbotobotohan ng mga tao all over the world!
sino nagsasabing ang pilipinas ay naghihirap na?
sa tingin ko hindi naman, bat nakakaboto pa rin ang mga pilipino sa mga contest na kailangan bumoto, idag-dag pa diyan ang pagtatry nilang sumali sa mga gameshows na mei electronic raffle pa! o dba? sosyal!
sa mga contest na kagaya ng ms. universe, napapatunayan ng mga pinoy na makabayan tayo, aber, 2 straight years ba naman nating maiuwi ang pagka-ms. photogenic na kailangan ng pagboboto eh, ang hindi ko lang malaan, kung photogenic ba talaga ang mga pinoy o sadyang, handa tayong magbenta ng kalabaw at baboy, maiboto lang ang pambato nating contestant. sa pagkamakabayan natin, siguro nga kung mei international contest nga lang na paramihan ng pagkain ng butong pakwan at kailangan rin ng "mr. popularity" eh handang magbuwis ng libo-libo manalo lang ang pilipinas, dba? nationalistic talaga! :P
uy! unti-unti na ring gumagaling ang mga pinoy sa pagpili ng mga mananalo kung text ang pagbabasehan, tignan niyo na lang ang pinoy dream academy, magaling ang pagpili ng mga pinoy kay yeng, buti at hindi nila pinili ang mas maganda/gwapo pa kay yeng, at tignan niyo rin ang philippine idol, hindi rin nagkamali ang mga pinoy sa pagpili kay mau marcelo, madalas kutyain ang mga maiitim sa ating bansa ngunit nanalo pa rin si mau, talaga namang nagbago na rin ang panlasa ng mga pinoy! hindi na tayo tumitingin sa panlabas na kaanyuan ah!
siguro nga, photogenic ang ating mga pambato, dahil nagiimprove na ang panlasa natin pagdating sa botohan, sana rin, maiapply natin ito sa eleksyon, sa pagpili ng mga mamumuno sa ating bansa, teka-teka, ayoko na nga'ng pulitika ang pagusapan, mashadong maintriga, hehehe...(Pis! :P) :P
Etiquetas: kabaliwan- buhay
Direk Ten para sa pagkapanggulo!
lunes, mayo 28, 2007
patapos na rin ang bilangan ng kakatapos pa lang nating eleksyon at magtatanghal na ulit tayo ng bagong set ng mga senador, ngunit wala itong kinalaman sa gusto kong ipost dahil ayoko maging senador, gusto ko maging presidente ng pilipinas.
30 years from now, 46 years old na ako, tapos na siguro ako ng advertising sa University of Canada, nanalo nako ng ilang awards dahil sa pagdidirek ko ng mga movies at pinagtataluhan na rin ng mga namumuno kung nararapat ipatong ang pagiging "national artist for film" sa aking mga malakas pa ring balikat, kilala ako sa pagiging fearless sa aking opinyon at ang natatanging congressman na direktor/advertiser/events manager/PLU. napatv na rin ako ng makailang beses dahil sa pag taas ko ng mga law tungkol sa mga homosexual, isa diyan ay ang law na nagbibigay ng karapatan sa pag-ihi ng mga transverstite sa gusto nilang pasukan na cr, ang mga cross-dresser na bading ay napayagang mag-cr sa pambabaeng palikuran, at ang mga crossdresser na tomboy ay pwede na ring mag-cr sa pang-lalakeng cr. marami ring nagalit dito dahil maraming nabalita na sila ay nasilipan, ngunit hindi ko na problema iyon.
30 years from now, nanunuod ka ng iyong tv, nagulat ka ng makita mo ang aking mukha na nakangiti at nakahugis-T ang aking kamay(yung nakapatong yung isa mong kamay sa isa mo pang kamay para magmukhang-T), hindi ka na nagulat ng bigla kong sabihin na, "panahon na para magbago, isulong ang karapatan mo, direk justin para sa pagkapangulo." maraming nagtaas ng kilay, ngunit totoo po ang kanilang narinig, ako po ay tatakbo sa pagkapresidente upang baguhin ang pagiging 3rd world country natin.
totoong maraming nagulat at nanghusga, ngunit hindi ako katulad ng ibang artista na pagnalaos eh pagpupulitika ang guguluhin, sorry ka! ngunit sikat pa ako! at nawa'y magamit ko ito upang manalo ako sa pwestong dapat ay para sa akin.
Sinong kandidato ang walang plataporma? iharap niyo sa akin, at paalisin niyo na ulit, gusto ko lang siya makilala, wala naman akong pakialam sa kanya kung wala siyang plataporma. hayaan niyong ihayad ko ang aking plano upang patunguhin ang pilipinas sa pagkakaunlad.
1. ang mga pink na sign ng MMDA ay ipababago ko, tatawagin ko lahat ng mga bohemian sa buong pilipinas upang pinturahan ang mga sign sa mga kalye natin, sasabihin ko sa kanila na kanila ang sign na iyon, i-express nila ang gusto nila iexpress, kaya wag kang magugulat kung sa susunod na makita mo ang kntrobersyal na sign na "bawal tumawid nakamamatay" ay mei drowing na ng mukha ni rizal. sa paraang ito, nabibigyang halaga ang mga artist sa pilipinas at nabibigyan sila ng pagkakataong ipakita ang kanilang tunay na talento.
2. bibigyan ko ng color code ang mga skwater, kuing sabihin ko na lahat ng skwater sa pasay ay dapat ang bahay eh kulay green, dapat sundin nila, kung hindi, mapipilitan akong palayasin sila, at kung mei aapila na sa kanya daw ang lupang iyon, bibilhin na iyon ng gobyerno para sa mga skwater, basta sila bahala sa materyales ng bahay nila, ako na nga sa lupa, ako pa sa materyales? anu sila sinuswerte?
3. ibabann ko ang mga bold movies. dahil gusto kong lahat ng movies ay ipapanuod sa bawat pilipino, ito ay bunga ng ginawa ng mtrcb sa akin dati, hindi ko napanuod ang "da vinci code" dahil r-18 ito. gusto kong ipapanuod ang mga ganitong klaseng movies sa lahat upang hangga't maaga ay naiimporma na sila sa mga bagay-bagay at hindi sila nagmumukhang tanga. kaya ibabann ko ang bold, para walang lusot na ipapanuod ang mga magandang klaseng movies ng mga magulang sa kanilang anak.
4. magpapasa ako ng batas na nagsasabing ang mga nurses, teachers, caregivers and the likes ay dapat may 10-year experience sa pilipinas upang makalabas ng bansa, hindi nila pwedeng idahilan ang kulang ang mga ospital/eskwelahan/centers dito sa pilipinas dahil ito ay hindi totoo, maraming eskwelahan ang walang teachers, at lalong maraming ospital na nagkukulang sa nurses. kung wala kayong mahanap sa siyudad, eh try niyo sa probinsya, ang laking tulong nito sa mga kapwa pinoy.
ipagbabawal ko rin pag-aralin ng nursing ang mga doktor na, kung doktor na sila, hindi na sila pwedeng bumalik sa pagkanurse.
5. ang mga bus ay babawasan na, magkakaroon lamang ng 100 na bus/jeep sa isang probinsya, kunwari, 100 bus/jeep sa manila, at 100 bus/jeep sa cavite, so on... kung late ka, late ka dahil may oras na ang mga bus.! kasalanan mo yon, ibabase natin ito kung paano magcommute ang mga nasa abroad, sa paraang ito, mababawasan ang polusyon at ang trapik. wag magaalala, dahil ang mga driver na nawalan ng bus ay gagawing kondoktor, o kaya naman ay tiga linis ng bus, oo nga pala, ang isang bus ay may 5 trabaho na, driver, kondkotor, tiga-linis, tour-guide at yung tindero, hindi nila kailangan na nakatapos ng kurso, basta alam nila ang pasikot-sikot sa daan na kanilang tatahakin.
6. ang mga kongresista/senador o kahit anu mang politiko ay hindi na irerequire na magsuot ng magagarang damit tuwing nagmimiting, basta kaaya-aya sa paningin ay ayos na.
7. magpapamigay ng mga libreng condom, 5 bawat bahay, para ang pre-marital sex ay masasabing ayus na rin, hahayaan ko na ang mga magulang na gumabay sa kanilang mga anak, at sa pamimigay ng condom, maisasakatuparan ang family planning ng hindi gumagastos.
iilan lamang iyan sa aking plataporma, at yung iba, hindi ko muna iisipin, dahil 2007 pa lang, sa 2037 na. pero kung bibigyan nga ako ng permiso maging presidente, why not? :P
Etiquetas: big deal, kabaliwan- buhay, normal na araw
P****! G*** Ka!
domingo, mayo 27, 2007
sa loob ng jeep sa gitna ng trapik:
Driver: anu ba yan, mei ginagawa na namang kalye, trapik tuloy.
pasahero: Putang yan! ginagawa yan bago pa mag gagong eleksyon yan, tapos hanggang ngayon ginagawa pa rin yang putang kalyeng yan.sa recto:
babae: puta ka! ipagpapalit moko, sa isang putang mas pangit pa sakin! anung klaseng kaputahan yan?
lalake: eh puta! wala ngang bastusan! wag ka ngang mang-gago!sa isang tindahan:
tindera: ale ale! kulang po ang bayad niyo. 30 na po ang bigas na binibili niyo dati.
namimili: putang-inang yan! tumaas na naman ang bilihin? kelan ba bababa ang tang-inang mga bilihin yan! putang buhay to oh! leche!sa isang mall:
lalake: damn it! this atm seems not to work! (papaluin ang atm) yer a shit! dont go bitchin! i really need money!! go shit some money! (wala pa ring nilabas ang atm) this is SHIT! sa harap ng computer:
lalake: putsa yan! namatay na naman yang tangang dante na yan, amputa! d nako pinalevel! putsa! magnana99 na nga eh! ayaw ako palevelin ng mga putang gm na yan!mukhang kasama na sa kultura ng mga pilipino ang pagmumura...
para bang hindi mabubuhay ang mga pinoy pag hindi nakapagmura ng isang araw...
parang ang mga murang ito ay nagsisilbing hangin na pag tinigilan nating ihinga eh mamamatay tayo...
ako oo, nagmumura ako, araw-araw pa ata, alam niyo kung bakit? dahil sa kababawan ko, dahil namatay ang character ko sa ragnarok!
kahitg gaano kababaw pa ito, basta nainis ang mga pinoy, kahit gaano pa siya ka-kalye, gaano kasophisticated, kahit gaano pa kasosyal yan, mapapamura yan, hindi na mahalaga kung anung lengguahe, kahit ingles, tagalog, german, dutsch, spanish, o bisaya, basta maihayag ang nararamdaman...
yun ang punto ko! para sa akin, hindi masamag magmura, kung yun ang nararamdaman mo eh, ineexpress mo lang ang nararamdaman mo, besides, we have a democratic country, pwedeng pwede mo iexpress ang sarili mo...
pero minsan naiinis rin ako sa mga nagmumura, lalo na kung putang-ina yung mura at sumosobra, kasi nanay na yung tinitira dun eh, kaya putsa! pag ako minura ng putang-ina! gera na kung gera! sabihan mo na ako ng gago ako, wag lang tlga yung putang ina...
Etiquetas: big deal, kabaliwan- buhay, normal na araw
Ya Lo Vez..
viernes, mayo 25, 2007
Ya lo ves
-beyonce
Ya lo ves, ya lo ves, te olvidé, olvidé!
Ya lo ves, ya lo ves, ya lo ves amor esta vez, te olvide!
En el closet, en un rincon estan tus cosas, esto se acabo!
Te juro que ya no te aguanto más,
no te quiero ya ni como amante
esta vez no ganarás,
te puedes marchar,
y no vuelvas jamas
Y si acaso piensas,
que esta vez voy a perdonar,
ya verás que nunca más
me vuelves a engañar,
ya largate!
que sabes tu de mi no me hagas reir,
tu creías que eras imprecindible
Pero sin tu amor no voy a morirme, baby
que sabes tu de mi no me hagas reir,
Me verás con otro hombre a mi lado
Ya lo ves traidor voy a sustituirte,a olvidar tu amor
Ya me cure del dolor,
ya te saqué de mi corazón
Vete con ella solos los dos
Pobre de ti, largate me das asco
Tu eres mi luz, Pero hay amores
que matan de daño
me canse de ti,
ya no soy aquella infeliz
Y si acaso piensas que esta vez
voy a perdonar, ya verás
Que nunca más me vuelves a engañar
Ya largate
que sabes tu de mi, no me hagas reir,
tu creías que eras imprescindible
Pero sin tu amor no voy a morirme,baby
que sabes tu de mi no me hagas reir,
Me verás con otro hombre a mi lado
Ya lo ves traidor voy a sustituirte,
voy a olvidar tu amor
ya no soy nada para ti
alguien que no conoces
Lo nuestro se acabó
tanto daño al fin lo destruyó
Nunca lloraré por ti
Porque ya me cansé de ti
No eres mas inprescindible
ya lo ves ya lo ves,
te olvidé, te olvidé
ya lo ves ya lo ves,
ya lo ves amor esta vez te olvidé
Te olvidé, te olvidé
ya lo ves traidor voy sustituirte
voy a olvidar tu amor
que sabes tu de mi, no me hagas reir
tu creias que eras imprescindible
pero sin tu amor no voy a morirme,baby
que sabes tu de mi, no me hagas reir
Me veras con otro hombre a mi lado
ya lo ves traidor voy a sustituirte,baby
[LatinRapper.com Lyrics]
que sabes tu de mi, no me hagas reir
tu creias que eras imprescindible
pero sin tu amor no voy a morirme
No hay mas que hablar terminamos
este cuento al fin se ha acabado
me verás con otro hombre a mi lado
ya lo ves traidor voy a sustituirte
voy a olvidar tu amor!
**
-its the spanish version of beyonce's irreplaceable.
-i really lurve spanish songs...
-i memorized the half of it, considering i only know the basics of spanish.
-i've posted irreplaceable's english version, and now the spanish, what comes next kaya?
-i like this version more than the english version.
-i love this coz it's so faasstt!!1 :)
Etiquetas: Songs
that's what friends are for....
jueves, mayo 24, 2007
being a mom is surely a very hard job, and i think, being a father is the next, but next to those jobs, i think being a friend comes next...
I grew up with so much friends, actually, most of them are girls, it somewhat contributed to what i am now, and i am happy with it...
i really can't remember my friends the first time i stepped on our school, waaayyyyyy back in 1st grade, i think it's because of our 5-hour only class, but i remember 2 very strict teachers and the "mary-poppins" school play that we had where i played as a chimney man. (yes, a minor role, with so much charcoal on my face, to make it authentic, and dance steps on top of a piece of wood, and they call it, "chimney," and we dance to the tune of, tumblim, entumblum... sumthing like that.)
on second grade, i met new faces, but i still can't remember the faces to whom i've dedicated and shared my life with, but there is one memorable, or should i say traumatic experience between me and rossann, haha(pis rossann! love yah! :P), she stabbed me with a mongol pencil, because i sang her a "rossannlinda ay amor! ay amor!" song, but our friendship will not be as good as now if that would'nt happen.
i met my friends at fifth grade, after all circumstances and experiences, i had the nerdy, 4 eyed, thea, the apple hair-cut guien, the guy-ish leklek(alexis), the over white mariel(varsobia, not sauquillo! over white nga eh! :P:) ), the ever funny alden, the big-hair rica, the super liet na ekay, the ever since amazonang aika and the world's bugahan ng problema, kezhia, i remember we called ourselves the itlogers and we used to play the "catch the egg game(ya know, the game where you throw the egg to your partner and he will catch it and try not to break it.)" and the all time favorite, "tom sauyer(i really dont love this game, coz i always end up getting hurt, si alden kasi dati lagi nasakay sa likod ko)," we were so juvenile but we were so happy just being innocent back in those times.
all those happiness were changed when we stepped our young feet on the rowdy third floor of our school, i remember me and thea talking about stuffs with our katropa because we didn't like one of our katropa, we wanted to seperate from the group, and besides, watak-watak na rin yung tropa kasi nga medyo nagbago ang mga ugali namin and nadag-dag pa yung "iba-ibang section" factor."itlogers" went nothing, because thea and me also had a problem and soon found our ways na rin, I became close with rossann, robin and glennie, who belongs to tropang13, but they are in my section not with the rest of their katropa, and thea found company with meryl and the rest of the gang. btw, me, rossann, rob and glennie called ourselves 1010, kasi pag naglalakad kami sa corridor, ang lagi nming pwesto, ay, ako, rob, rossann, glennie, 1010 nga? :P anyway, the other itlogers were also happy with their new friends.
so in 2nd year, an incident happened, wich upto now, i really can't understand what happened, but all i know is tropang13 hated me, and also the katuga na ata yun, anyway, the katuga was composed of guien, alden, jr and the people their in. so i have no choice but to find new friends, i cant waste 1 year being alone! being my seatmate, mariel(now, it's sauquillo) became very responsible lending me her caring shoulders together with jame and arnelyn, but in the middle of the second year, they became close with katuga and another moment, they were with them, but katuga also welcomed me with their loving friendship, so everybody was happy! :)
in third year, katuga's list was completed, we went mall tripping, school tripping and wala talagang iwanan, but most of us saw some changes with a person, so we made plans to hurt her and later on, pinaalis namin siya, kasi nga most of us cant stand daw her attitude...
fourth year came fast and i was still with katuga, and in the middle of it, i saw changes, i went cold, i left them because i hated one of them, i left with jame, i talked trash and even fought with one particular katuga and later on, with most of them, i met new friends, but december and our retreat came, and all ruffles were pressed, but i stayed with my new friends, namely thea, nova, mac and jame(talagang dami naming pinagsamahan ni thea?)...
i loved these four people, together with, rossann, robin, irish, sugar, tj, alvin, gen, meryl, kimi, ging, maxine, miyey, kezhia, jay-ar and ericka, they were the ones who i can call friends, they accepted me as i am and understood some of my wing-wangs, and in return, i loved them, for they helped me survive such a game called life, they even taught me how to cheat on it.
i may have friends that you can count with your fingers and toes together, but one thing is for sure, they are way much better, than a a 1000 year-old wine.
friends are almost 60% of what you are, they taught you most of the things you know, and you've shared so many moments with them, with these friends and experiences i am what i am now, and nothing can change me...
so, i think it's a very long story, it is somewhat like a class history na nga ehh..
well, congrats for finishing it. :)
Etiquetas: kaibigan
talk about C-O-N-T-R-O-V-E-R-S-Y
lunes, mayo 21, 2007
ugghhh... my monday is not that good, i woke up at the wrong side of the bed, it seems that every people na nakikita ko eh sinusungitan ko and I had a fight with a friend... wow! what a great way to start the week! sabi pa naman nila na your whole week depends on how you start it! grrr.... i hope i wont have a bad week...
they say that showbiz life is very controversial, magulo and very public...
well... it happens in real life...
ever since i started blogging, i've recieved good and bad feedbacks from the readers who still, chempre read my blog... and para sa akin, it doesn't matter kung good ba o bad ang sabihin nila... kasi it's my blog! it's mine and they can't do nothing about it! ako rin ang magmumukhang tanga kung maiinsulto o magagalit ako sa kanila, kasi on the first place, i've written and published it in my blog, so it's understood na i understand kung mei mag react ng pangit about sa pinublish ko. :)
I've posted so many controversial posts that enabled my tag board to be as busy as ever! ngayon ko lang kasi nalagay yung comments from haloscan ehh...
Oh well... hindi lang naman sa internet world nagkakaintriga, kahit sa normal na buhay, o sa simpleng text lang...
paano nagkaintriga sa text? it started when cellphone networks had this "unlimited text" policy na very nakakatipid talaga lalo na sa mga estudyanteng tulad ko, and after they've made it for good, my cellphone has never been the same, unlike before, masaya na ako ng nakakatanggap ako ng 1 msg/day, at least, yung nagtxt sayo, you know that you are special for the person, biruin mo, 1 peso/text yun oh. love ka niya talaga... and now, ang ingay-ingay na ng cellphone ko, every morning, I wake up with at least 3 messages, and what does these messages say? a cold, non-emotional, ordinary greeting, what is it? (sabay-sabay nating sambitin) "GOOD MORNING!!!Ü"
everybody's day is not complete when they dont get to text their group messages, sometimes qoutes, bihira na ngayon yung, "hello, musta?" na text, mas madalas na yung, "hello! musta? sino pwede makatxt diyan?" wow!
something i'm really against about this group message thing-y ehh yung parang naging bestfriend na nung taong nag-group message yung at least 10 people sa group message list niya, it's like na ang group message na ang bugahan niya ng sama ng loob, group message na ang announcer niya pag nanalo siya sa lotto, and the worst, group message na ang nagiging diary niya, or mas sosyal, blog.
and what happens after one sends a crappy, stupid and controversial group message? another one reacts, and then the one who sends it will react din, and then their friendship will end like a rabbit pops into a magician's hat.
for example.
gm-er: "heto ako ngayon...
nagiisa....
naglalakbay sa gitna ng dilim..."
-goodevening guys, pero hindi maganda ang evening ko... ang kanta ay
para kay shit...
reactor: langya! parang ang laki ng problema ahhh?
gm-er: walang pakialamanan yan!
reactor: eh bat parang ang init ng ulo mo?
gm-er: sinasabi ko lang walang pakialamanan? tiyaka. hiningi ko ba komento mo?
reactor: mag-gigiem ka tas walang pakialamanan at walang mga comments?? anu kaya iyon?
(cut)
my point is, sana, hindi na lang nag-gm si gm-er kung ayaw niyang mapakialamanan, gumawa siya ng kontrobersya tapos hindi naman pala niya paninindigan...
kung gagawa ka ng ganung mga mensahe, expect mo na may magcocomment, maganda man o hindi, tanggapin mo nalang, kasi nga ikaw rin yung gumawa nun eh...
aminin man natin o hindi, pareho silang nagkamali, si reactor naman kasi, wala rin sigurong magawa at nagreak ng nagreak... pero i think, kung hindi nag-gm si gm-er eh hindi rin magrereak si reactor. hindi ba? pero sabi nga ni thea, sa isang away, pareho kayong mei kasalanan, walang right side, pareho kayong may mali, parang it takes two to tango, and a tree for a mango. :P
and who thinks na a normal life eh hindi pwede maging intriga? ipakita niyo sa akin at kakainin ko ng buhay! I'm oh so pissed sa mga ganun, i admit, dati ganun ako, i send group messages and then later on, may makakaaway ako kasi ayoko yung komento niya, pero ever since nangyari yun, hindi na ako nag-gm, kung may nararamdaman man ako, lalapit ako sa mga closest friends ko to seek attention, hindi sa mga tao sa group message list ko...
PS: you've done so many hits sa akin, you've started with me not being sensitive next is somewhat insulting my sexuality and ended up asking for a fist fight, hindi sa naduduwag ako sayo, pero everybody knows na i'm weak and i can't do fist fights kaya hindi ko tinanggap yang hamon mo. you've done me shit and im really not lovin it, by now, i dunno if we can still sustain the 4-year friendship we had... anyway, thanks for everythin... masaya ako na we've shared so many things, and i think, it will end up just to that. :)
to readers: im so sorry if i got you confused dun sa message ko sa PS... its just too private... information oh-so exclusive for close friends only. :) btw, open na ang comments ko! please, kung mei comment kayo about a post, just type it there, para stay siya forever.. pero make some noise pa rin sa tag board ko.. :) salamat! :)
Etiquetas: ..., kabaliwan- buhay, kaibigan
I've been tagged.
domingo, mayo 20, 2007
-Fiona- tagged me this morning and i felt happy with it!
what happens when yer tagged: the person who tagged you was also tagged, so you just go tagging!
what you should do to tag: dapat magsabi ka ng 6 weird things about you sa latest post mo, and pass it to other 6 bloogers and so on and on...
(pasensya kung medyo kadiri yung iba kong weird things.)
1st weird thing: Nakatungtong pa rin ako sa toilet bowl pag ako ay tinatawag ni mother nature.
2nd weird thing: kinakagat ko pa rin ang kuko ko before ako magka-braces. 15 years old ako nun pero kinakagat ko pa rin ang kuko ko. nastop na siya ngayon dahil hindi ko makagat ang kuko ko.
3rd weird thing: Im fond of using cartoon characters as my backpack and i usually
love getting attention with bags. on 3rd grade, ginamit ko ang maleta namin para sa school bag, at 3rd year, gumamit nako ng cartoon character para sa bag, for 4th year gumamit ako ng maleta sa first day of school.
4th weird thing: ang una kong tinitignan sa isang tao eh yung leeg, ewan ko kung bakit kung maganda leeg mo, maappeal ka sa akin. :)
5th weird thing: I often say bad words dahil sa ragnarok, lagi kasi akong namamatay, nakakainis... sh*t!
6th weird thing: if given a chance, i still sleep with my parent's room1 :)
i've tagged:
Darth A.MIyeyJoyging Jay-ARAte NinEtiquetas: normal na araw
lets walk to remember...
sábado, mayo 19, 2007
as jessica simpson calls all the girls for a public affair, as beyonce goes to the left, as fergie makes the boys go loco, as shakira starts to feel it's right and paris hilton searches for the star that is blind, there are some slightly forgotten pop idols...
there is mandy who screams at the top of her lungs...
britney, who wanna be hit one more time...
christina who wants us to come on over...
and mariah who's always never too far...
I used to remember, back on 5-6th grade,I patronized mandy moore, from the items she endorse and the songs she made number one, name it, i know/got it. My classmates used to tease me to mandy moore, but they've got nothing against her coz i know that they also loved mandy! the people's love for mandy started when the movie "a walk to remember" was seen on Philippine cinemas, people went out crying while Jamie and Landon was hugging, kissing or also crying, it's no question... the people love mandy's conservative image because of the film, plus her pleasing to the ears songs, the people will surely love mandy...
I dont know much about britney, it's not that i dont want her, I just think she's ordinary before her daring songs like "im a slave 4 u" and "toxic," i can only remember one song from her, it's "lucky," i think it's one of her best. :) so off with britney coz i'm really not into her.
who could ever forget the mandy, britney and christina's split fans? in our school, again back in 5th grade, your day is not complete if you won't get to argue with people not idolizing your pop idol, im into mandy so i really make sure that mandy will always rule! :) but most of my friends were into christina, coz she's hot and daring after her "come on over" and "reflection" image... but people were really surprised and love her when she turned wild.
when someone talks about mariah, i cant help but laugh, because i always remember our biology teacher who used to imitate mariah, i mean all her steps, songs, movements, voice and even the way she speaks, he imitates it, yes yah've read it right, he mimics mariah and he's a guy! i remember pa nga one tyme, he made us fall in line for him to check our seatwork, and every student who will make him check the work, he will first sing a line of a mariah song, oh well, he's not in the school na naman, and most of us hates him. Ü
what heppened to these singers? i used to love their songs, I think, they've been replaced with songs who's lyrics are, "whoooooooooo, "yeaaaaahahhhhhh," and "roaaaaar," but i dont know... Im back to listening to mandy's songs tis days and my ears are loving it. Ü
i recommend, only seventeen, it's gonna be love, cry, and i wanna be with you if you want to relax and sit back, oh, and who could ever forget the someday we'll know fever? hehe... im really back into the mandy moore itch...
Etiquetas: big deal, kabaliwan- buhay, Songs
So i guess im just a typical person after all...
jueves, mayo 17, 2007
I play online games for past time, i play no physical games or sports, and Im physically weak, so i guess im just a typical person after all...
I play no cool trips and experience no hot experiences, so i guess im just a typical person after all...
My friends and i just enjoy chit-chatting the whole morning, we aint loud and hip, so i guess im just a typical person after all...
I wash the dishes, watch my brothers, help my mom take care of them and love my family, so i guess im just a typical person after all...
I graduated with no flying colors, Im not that popular in school, and i cant make all people laugh, so I guess im just a typical person after all...
I put on clothes like a normal guys does, i wear no accesories nor wax to style my hair and no jewelries to swing on my body, so i guess im just a typical person after all...
Im not cool or glamorous so i guess im just a typical person after all...
I can be hurt and be happy, so i guess im just a typical person after all...
People get mad at me and do bitchy things to me, so i gues im just a typical person after all...
I do everything to be extraordinary like any other people, so i gues Im just a typical person after all...
everything i do is just typical like any other people, so i guess... it's not only me whos typical after all... everyone's just typical after all...
Etiquetas: kabaliwan- buhay
plano kuno
miércoles, mayo 16, 2007
so me and nova got our NCAE results and went to mcdo kanina(anu ba ang english ng kanina?)...
I got a surprising result of an artistic interest(ang yabang ko) from the NCAE exam, pero surprising rin na i got 12 for scientific ability, I dunno what happened with that, i think i left those blanks or I just guessed the answers on those parts... grr... mejo dinamdam ko yun na average lang ako dahil sa 12 na yun.
pero pampalubag loob, i got a whopping 94 for verbal ability and a godzilla like 96 for entrepeneurial skills. thanks to Ms. Anne for the effective teaching in grammar and also to me, for being "kuripot" and business minded at times. :)
ok, before i knew the result for the NCAE, natatakot ako, baka kasi kung anu ang ibigay sakin, sabi nga ni ging, baka daw, baker or pastry maker ang i-refer na field of interest ko, kung hindi kasi artistic ang ibigay sakin, baka maconfuse pa ako kung anung profession talaga ang kunin, pero im happy dahil artistic ang nakuha kong interest sa result.
ok, so medyo put ko into secondary interest ang film making, gagawa ako ng movies as interest and not as a business, I'd be making films pa rin on a regular basis pero hindi ko talaga siya gagawing source of my income. alam mo ba kung anung trabaho gusto ko? a event-managar/production coordinator/advertiser...
with that job, i can see the most beautiful women through fashion shows i organize, i can taste good and expensive wines through parties i organize, i can be/can expose/d people through commercials i produce, I interact with different kinds of people but mostly the sophisticated ones, and most important, i earn a good enough salary to save, support and live! imagine, in an event, i can earn 40 thousand pesos, eh in a day, i can make 2 events or 5 events in a month, imagine, 400 thousand in a month? bukod pa yung binabayad ng advertising firm mo or yung mga tip sayo ng customers, gawsh! san ka pa?
well anyway, this kind of job really supports my ideal life, just save and party na! ganun lang kasimple. :)
Etiquetas: kabaliwan- college, normal na araw, plano ko sa buhay
Let's do it the conyo way!
lunes, mayo 14, 2007
ok.. panahon noon ng martial law ng mag-start ang pag-didivide sa mga tao, there are the conyos and the jologs...
the jologs guys are the guys who-make-suot-suot clothes na hindi "in" or yung mga clothes na they dont look maganda when they wear it, or sila rin yung mga people na "pa-in" or nakikiuso, and ang mga conyo naman, eh yung mga peeps na shouting out loud na ang damit nila eh branded, and they usually use "tag-lish" as their national language. one good example of a conyo person is Kris Aquino. so off na with the introduction and ill make kwento-kwento na some of my ever gandng stories...
when we make tingin to every side of the filipino street, we never fail to see pagkain na healthy, masarap, masang-sang or just oh-so yucky kainin, we cant make sisi the people selling those yucky food kasi nga, we filipinos really LOOOOOOOVE to eat food.
if other countries ay merong average meal of three times a day, tayo, we have 8! in a sunod-sunod pattern: breakfast, snacks, lunch, snack2, snack3, mirienda, dinner and the walang nakakakita sa'kin so why not kuha-kuha na lng the cookie? its so dami noh? pero its oh-so nakakapagtaka, why we filipinos are mapapayat pa rin sa other-side ng ating pagigiging gluttonous, grabe noh? we ar oh-so nakakahanga? that's why lagi ko want na maging pinoy eh, we have amazing features na we lang ang have!
sa food din, tayo ang may pinaka out-of-this world na kinakain, andiyan ang pinatuyong blood of an ever long snake, fried kung anu-anung insects and mga kung anu-nung bat,rat,dog,cat na ginawang soup! ang tanging pinagkakawonder ko lang eh, kung why sa mga food na i've said, eh no react lang ang mga foreigners, pero pag balut na ang eat natin, they're oh so like parang we're the most nakakayucky-ng nilalang in this circular mundo, gawd! over yummy kaya yung balut!
sa atin rin, we show our pagiging-religous by food, we make offer-offer food sa mga saints when there's a fiesta on-going diba? its soooooo fun nga tuwing fiesta kais we get to make kausap sa mga relatives natin na minsan lang natin nakikita, and pag fiesta, maraming food na lying on the table, just waiting for a rightful person to make kain it... kaya we filipinos, we're oh-so recognized to have beautiful and hospitable people, fiesta ang dahilan niyan...
oh mu gawsh! my kwento is oh-so haba na pala, im oh-so hoping na hindi ka nairita because of the way i speak! thank you for having your oh so precious time to make basa this post... thank you!
Etiquetas: big deal, kabaliwan- buhay, trip
better get the party started!!
domingo, mayo 13, 2007
gawd! kahapon ang celebration ng birthday ni ate ferlyn, magkekwento ako ng detailed dahil minsan lang mangyari sa buhay ko ngayon ang makalabas ng bahay at magparty...
so nagkita kami ni rossann sa mcdo, medyo late na nga yun, mga 630 kami nakapagkita eh dapat before six andun na kami sa bahay nila rob, bwiset kasi na meeting de avance yun, mei karakol pang nalalaman, nakakabulaho na...
so 630 nga dumating na si rossann sa mcdo noveleta, at nakarating kami sa cavite city, magse-seven na, pagdating namin dun, wala na si Mia, medyo american citizen na daw kasi kaya hinatid na nila rob, naka-isang bote na sila ng red-horse, late na late na tlga kami ni rossann, kumain muna kami dun, konti lang kinain ko kasi ang messy ko kumain, tska di pako makanguya ng maayos, lalo na naku pag tumatawa ako, natalsik-talsik pa yung laway ko, kala mo bulkan akong pumupugak-pugak...
after namin kumain ni rossann, eh pahinga konti tas inuman na, gran-ma(grand matador) tas chaser ang red-horse grabe diba? ang sama ng lasa nung gran-ma, parang amuy caramel na ewan, tas masarap yung redhorse, nung nagiinuman kami, meron pa kaming mga atras powers, chempre 2 atras powers lang, naubos ni ko at ni rossann ang atras powers namin dahil ang pangit tlga ng lasa ng gran-ma tas ang bilis pa ng ikot, hiningi ko pa nga yung atras powers ni robin at alvin kaya halos 4 ang atras powers ko, pero di ko naman nagamit kasi after 3 shots ng gran-ma at kalahating baso ng red horse, eh nag-iba na rin ang citizenship ko. at yung iba eh nagaapply na rin sa ibang citizenship...
nung ibang citizen nako, tumigil nako, kailangan ko kasi umuwi ng 12, pahinga konti, suka-suka, tapos ok na, kumain nlng kami ng ice-cream at nanuod ng pbb, si dionne ang natanggal at si gie, ayun, nung 12 na, umuwi na ako, tapos, pinaplano na yung beach namin, ang dami kong beach ahh, sa tropang trese, tas yung samin nila thea, nova, mac, jame, tas sa family, wow! sana matuloy lahat bago magpasukan, hehe...
nakauwi ako mga 12-25, at natulog agad, kasi baka pagnagstay pako ng gising, sumakit pa yun paa ko. oo nga pala, masarap yung salad dun, actually hindi salad, tacos dapat siya, pero sa pagkacreative ng mga tao dun, dinurog nila yung shell tas pinaghalo-halo yung ingredients, masarap siya! tas kakaiba yung mga pulutan, grabe... ang saya kagabi... :)
Etiquetas: bakasyon grande, kaibigan, trip
ang kwento ni talakerang kapitbahay at ang nawawalang sampayan
jueves, mayo 10, 2007
lumabas ako sa amin at tumambad sa akin ang umaatikabong bibig ni talakerang kapitbahay na putak ng putak dahil nawawala daw ang kanyang pinakamamahal na sampayan, pamana daw ito ng kanyang lola kaya mahal na mahal niya ito...
papunta ako sa aking dentista upang magpakabit na ng braces, pagkatapos ng ilang oras, nakabit na niya ang mga bakal sa aking sungki-sungking ngipin, lumakad ako pauwi sa amin dahil kulang ang pamasaheng binigay ng nanay ko, masaya ako sa pagkakabit ng braces, at sa tingin ko bagay naman ang bakal at gray na kulay nito.
halos trenta minutos din akong naglalakad pauwi, at pagbalik ko sa amin, nakita ko na lang na pinuputakan ni talakerang kapitbahay ang aking nanay, sinisisi niya ito sa pagkawala ng kanyang sampayan, nakita niya daw bukas ang pinto namin kagabi habang mei aninong pumasok daw sa kanilang bakuran, sa loob-loob ko, bakit hindi niya sinigawan ang anino?
pagdating ko sa kahel naming gate, dumiretso na lang ako sa loob ng aming bahay para hindi na ako madamay sa pagtatalak ni talakerang kapitbahay, unti-unti ng sumasakit ang aking ipin, para bang kinocompress siya ng kung anung materyal, ngunit napagtiyatiyagaan ko pa naman ito, hindi rin ako makakain ng maayos dahil sumasabit sabit ang kanin-kanin sa ipin ko dahil hindi ko ito manguya ng pino.
nung hapon, naramdaman kong ok na ang ipin ko, pumunta kami sa aming pampamilyang mananahi para upang kunin na ang susuutin ko sa sagala, ako ang partner ni reyna hustisya kaya kailangan maganda tlga ang susuutin ko. pagdating namin doon, agad na pansin ng mananahi ang aking malabakal na ngipen, nagandahan siya dito at sinabing bagay daw ito sa akin, at dito, napatunayan na bagay nga sa akin ang braces na ito.
nung gumabi, pinapila na kami upang sumagal sa buong barangay, ayoko talga nito dahil kakakabit lang ng braces ko at palalakarin lang kami, ngunit sadyang mapilit ang mga taong bayan at gusto talaga nila akong makita sa sagala. naglalakad kami ni reyna hustisya at todo ngiti ng biglang mei babaeng sumabunot sa akin... si talakerang kapitbahay, ipinuputak na naman ang kanyang nawawalang sampayan, nakita na raw niya ito...
pinangiti ako ni talakerang kapitbahay,
"ito ba ang gusto niyong ipartner dito? sampayan lang ninanakaw pa.."
shempre hindi ako papatalo,
"hindi po ito ang sampayan niyo,"
"aba, sumasagot ka pa! nilagyan mo lang yan ng gomang kulay gray para di ko mapansin eh! susmiyo! makakarating ito sa baranggay captain!"
"naku! hwag na po! dahil hindi po talaga ito ang sampyan niyo, braces ho ito!"
"bahala ka diyan!"
biglang mei chismosang pakialamera ang sumingit..
"braces nga naman yan!"
at tumugon lahat ng tao..
"oo! braces yan!"
napahiya si talakerang kapitbahay at itinuloy ang sagala... :)
***
lahat ng isinaad sa kwentong ito ay pawang di-katotohanan, ginawa ko ito for information purposes, anung information iyon? MAY BRACES NA AKO!
hindi pa siya tapos kasi medyo sariwa pa yung sugat sa inoperahn ko, ikakabit yun pag ok na... medyo masakit siya, pero pano pa kaya kung kinabit na yung sa mga pinakadulong ipin? :) di rin ako makakain ng maayos.
Etiquetas: kabaliwan- buhay, proyekto-tapos, Update
million dollar worth, blue-red colored spider.
miércoles, mayo 09, 2007
my family and i watched spiderman kanina...
maganda yung spiderman, that's all i can say, not because im speechless but compared to other movies, may laban ang spiderman, profound kasi yung pagdadirect ni Sam Raimi, at sa lahat ng super-heroes, i think spiderman is the most popular, kaya siguro tlgang tinakilya ang spiderman, deeply felt actions, good script, and popularity are some of the elements of a good movie na meron ang spiderman. :)
compared to superman, mas maganda tlga yung spiderman, sa superman kasi, parang walang istorya tska pinalabas yung "superman returns" just this 2006, eh nasan na yung "superman" lang, nagreturn kagad siya, hindi pa nga siya nagaappear, kaya mostly ng kabataan, lalo na yung mga nasa 9-12, eh hindi naintindihan yung superman, what i mean is, sana pinalabas ulit nila yung "superman" ng lets say, 2005, pra naintindihan ng lahat yung pagbabalik niya. kaya ayun, taob, eh yung spiderman, nasubaybayan ng lahat since spiderman1 dba? got my point?
pero even though maganda yung spiderman, hindi talaga ako yung gandang ganda, unlike sa titanic and moulin rouge and rent, hindi rin sa naimpress ako sa tatlong movie na nabanggit pero I was touched by their story and the actions, those 3 movies even made me cry(FYI:hindi ako iyakin.). im really not into action, superhero and sci-fi movies kaya medyo hindi ako namove ng spiderman, tapos mei iilang dull scenes na nakakabore, pero not being a biased critic, I can say na maganda yung spiderman. :)
isa pang gusto kong ipoint-out ay yung mga artista, wala pa talaga akong nakikitang hollywood artist na hindi magaling umarte, yun kasi problema sa pilipino eh, physical apperance tlga tinitignan, maraming hindi magagaling na artista sa tv, peor magaganda/gwapo sila kaya pinapatok, pero sa hollywood, look at kirsten dunst... di siya ganun kaganda pero magaling siya umarte kaya siya pinatok. :)
para sakin wala pa ring tatalo kay chris(oo close kami, christopher totoo niyang name) columbus(harry potter series/rent), baz luhrman(moulin rouge) tska chempre, kay james cameron(titanic) pero pumapangalawa na si sam raimi sa mga favorite directors ko..
balang araw, makakagawa rin ako ng movie na makakamove sa bawat tao, kahit ano pa man ang interes niya. :)
Etiquetas: movie review, trip
parang diary post.
martes, mayo 08, 2007
pagod ako ngayon, ewan ko kung makakapagkwento ako ng mahaba...
birthday ng pinsan ko sa mother side kanina so pumunta kaming manila, birthday party yun kasi 7th birthday niya... ako, mommy ko at si jonas lang, dahil si jas eh nag-iinarte pa rin dahil sa tuli niya.
pumunta kaming MOA, pra bumili ng gift, at magpareserve ng seats sa imax, dun kasi balak ng mommy ko panuurin yung spiderman. pagbaba namin ng multi-cab, naghanap kami ng makakainan, sabi ko sa rairaiken, eh hindi trip ng mommy ko food dun, and then mexicali, hindi niya pa rin trip, nakita niya yung tempura na resto, dun na kami kumain, compared to tokyo-tokyo mas masarap sa tempura, hindi kasi dry yung tonkatsu nila.
after eating, we went to imax na, so kinausap ng mommy ko yung ticket girl, and then umalis yung mommy ko ng dismaya, hindi kasi 3d yung spiderman dun, 2d lang, parang normal na sine lang, so naisipan namin, bukas nlng kami nuod ng spiderman sa SM bacoor, kasi 130 lng dun, eh sa imax, 350, tas pinalaking gagambang pabitin-bitin lang makikita mo.
so naghanap kami ng gift, pero we ended up finding clothes para sa amin, imbes na gift para dun sa birthday girl, I scored(memz! peram! :P) a short from hang-ten and a shirt from oxygen, una, ayaw ako ibili ng mommy ko ng shorts, kasi mukha daw akong bata, eh ang init-init sa pilipinas tas pagpapantalunin niya ako, kaya napilitan rin sha...
after bumili ng clothes, diretso kami national bookstore at dun na kami bibili ng gift, school supplies nlng daw, kasi yun ang pinakapraktikal, oo nga pala, chechange topic ko muna, kanina, mga 10 times akong naka-cr, grabe, para akong mei balisawsaw, and siguro yung pang third time kong sumi-ar, eh, hindi kasi ako umiihi dun sa mga nakasabit na bowl, kaya kahit mas matagal pa yung pag-aantay ko para sa cubicle kesa sa pag-ihi ko, o kaya isipin nung mga tao dun na tatae ako, tinitiis ko nlng, hindi kasi tlga ako nag-ccr sa mga nakasabit, feeling ko kasi namamanyak at nasisilipan ako. so ayun na nga, chinechek ko yung mga cubicle kung mei tao, eh yung iba red na yung handle, so it means occupied, hanggang sa nakakita ako ng green sa pinakadulo, tinulak ko unti-unti hanggang sa binigla ko na yung tulak, laking gulat ko na lang ng mei mamang nakabukaka, answering his call of nature ang biglang sumigaw ng "puta ka!(sabay sara ng pinto)," napahiya ako ng todo kaya lumabas ako ng sa loob-loob eh tumatawa, like DUH with the H in DU? sinu mas mukhang tanga samin, eh hindi niya nilolock yung pinto!
after sa national, pumunta na kami sa party sa macdonald's binondo, the party was fun, pero medyo wala akong kakilala dun kaya hindi ako masyadong nakajive, kaya hindi nalang tungkol sa party ang ikekwento ko sa inyo...
marami talagang gwapo sa binondo(good thing mei dugong binondo ako>), ultimo mga tambay mei itsura, marami kasing half, 1/4, 1/8(anu yan bigas?) chinese blood sa binondo, grabe, kaliwa't kanan, kahit san ka tumingin, kahit halatang basagulero eh gwapo, kaya lang, sumablay ata sa magaganda, kasi halos lahat(pwera angkan namin, chempre angkan ko yun eh.) ng babae dun eh parang kaladkarin, hehe... pero kahit na, i love binondo pa rin. :) dun ko nakilala si aaron eh. :)
haaay... mahaba-haba na rin pala ang nakwento ko, hehe...
Etiquetas: trip, what a journey it has been
pagkatapos ng hirap...
domingo, mayo 06, 2007
sa araw araw na ating pamumuhay, marami tayong taong nakakasalamuha, nasa sa atin na lang kung paano natin sila pakikitunguhan...
tinatanong ko sa mga previous post ko... kelan nga ba naging madali ang buhay?
kahapon? bukas? o baka naman kani-kanina lang... kahit kailan, hindi naging madali ang buhay, ultimo sa pag-ihi mo lang, mahirap na ang buhay ehh... sa lahat ng bagay na ating aasamin, kailangan muna nating maghirap upang maatim itong bagay na talagang pinakagusto natin, mapa pagkain, o damit, kailangan muna nating maghirap para makuha iyon..
totoong binigay satin ni God itong mundo, ngunit sa ating pagkakasala na rin, kung bakit pinahirapan niya tayo ng ganito, masarap ang feeling kung pinag-hirapan mo ang isang bagay, kaya nga yung iba, yung una nilang sweldo diba hindi nila ginagastos, o yung una nilang nabili, talagang pinakaiingatan nila?
kung tayo ngang abot kamay na ang sarap eh nahihirapan pa rin, paano pa kaya yung mga hindi? isipin na lang natin yung mga batang nasa lansangan na halos magpakamatay para makakain ng pagpag, o kaya naman, yung mga magulang nila, halos lumabas na ang dila mapakain lang ang pamilya nila...
iba-iba nga ang mga tao, ibat-ibang antas ng pamumuhay, ibat-ibang antas ng paghihirap, pero iisa lang ang pinakasisiguro ko sa inyo.. anu mang hirap ang maranasan niyo, sino pa man kayo, o gano pa man kahirap ang buhay niyo, ito talaga ang pinatutunayan ko... mahirap magbalat ng peras(pear)...
Etiquetas: kabaliwan- buhay
but im not a child.
sábado, mayo 05, 2007
I came across some of my childhood pictures and a portal of memories suddenly appeared right infront of me...
Its really fun looking at yer childhood pictures, because looking on these pictures, you see yourself not stressed, carefree and happy with your life, it gives you a refreshing feeling that enables you to stop and think of anything...
Looking at my pictures, I saw myself wanting to have a sticker with my name on it again during birthday parties, I saw myself mouthwatering for a bath in the "batya" again, I saw myself desiring to just again live simple as if i dont care about tommorow...
life as a child is really simple, simple as 1, 2, 3, simple as crying when you want something, looking back again on my pictures, it made me realize how harsh the world is, to make a teenager decide on which path he will take to be successful in life.
I wish that decision would be as simple as what's the force pulling all objects downward. Simple as who discovered the Philippines or as simple as yes or no..
but noooooo, its as complicated as the unending integers, or the syntax error that always pops out in the monitor of your computer, or it's as complicated as the parabola, you must balance the pros and cons of life to make your decision perfect..
with these cases, I really feel little, not because Im stupid but because of the complicated world that awaits me...
as the cliche goes, i wish i could turn back time, so I could just cry as loud as I can because of my status now and make my parents decide on what path I will take, but i cant... and im not a child...
Etiquetas: halo halo, kabaliwan- buhay
Halo-halo part.2
jueves, mayo 03, 2007
Yelo:
Pumunta ako kela Sugar kahapon para makipiyesta, nung una, hindi na tlga ako dapat pupunta, pero gawa ng walang magawa talaga dito sa bahay, tumuloy na rin ako.
Gatas:
Sandali lang ako kela Sugar, kasi yung iba, kanina pa doon, mga 1 hour lang kaming usap-usap then dumiretso na kami kela Robin, para mag-inom.
Asukal:
Nagpaplano sila ng beach, at kaya kami sasama ni Rossann dahil sa mga mababaw na bagay, ako gusto ko magsuot ng surfer shorts at sha para magkalinya ng swimsuit sa likod.
Leche Flan:
Para sa mga haters na nambubullshit ng blog ko, sorry pero hindi ako mapipikon, laitin niyo man ang layout ko kayo lang rin ang lalabas na bullshit, tignan niyo nga tingin ng mga tao sa inyo? inggit at wala daw kayong mgawa, kung ayaw niyo basahin blog ko, then fine, d naman ako namimilit na may magbasa nito, wag nioko bitchin dahil mas bitch pako sa inaakala niyo. expected ko na mga kagaya nio. :) :)
Ube:
dapat matutulog ako kela robin kagabi pero hindi ako pinayagan ng mommy ko, kais nga magpapamedical siya ngayon at walang kasama dito si jonas.
Beans:
Dalawang araw ako hindi nakapagpost dahil down ang dsl.
Iba pang sangkap:
baka kay rossann ko paalagaan si morlock pag punta namin sa Canada, hindi kasi namin siya madadala dahil hindi siya kasama sa application namin. ewan ko sa mommy ko kung bakit di niya sinaman. :)
Etiquetas: halo halo
wuts in a dream?
martes, mayo 01, 2007
I've got weird things for dreams. kasi madalas yung dreams parang sign, ang daming beses na nangyayari sa akin na ang dream ko naging sign...
last night, I had a dream(a song to sing?), hinahabol daw ako ni Basilio para isali sa kanila laban sa mga kastila, takbo lang ako ng takbo, tinatago pa nga ako ni Simoun dahil ayaw niya sumapi kela basilio at ayaw niya rin akong pasapiin, ang mas lalong napakaweird, sa loob kami ng isnag modern coffee shop naghahabulan, buti nalang wala dun si padre camorra, takot kasi ako sa kanya.
this dream happened I think 2 weeks before our cheering competition in our sophomore year, in my dream, cheering na daw, and inaannounce na daw yung winner, 3rd runner up, freshmen, 2nd runner up, sophies, 1st runner up, seniors and the champion, yung juniors, sa dream ko iyun, pero in reality, 2 weeks after nung dream, edi cheering competition na, kabaligtaran lahat! 3rd runner up ang Juniors, 2nd runner up ang seniors, 1st runner up ang sophies, at champion ang freshmen. creepy neh?
marami pa akong panaginip, like yung nalalagasan ng ipin? its really true and some time after 1 week ng dream na iyun, mei namatay talag sa family.. gawsh! its really weird! :)
pero, kagaya ng sinasabi bago matapos ang mga horoscope, hindi dapat kontrolin ng mga kagaya nito ang buhay natin, sila ay nagsisilbing gabay lamang. at minsan, wala namang masama kung susundin at maniniwala tayo sa mga gabay na ito diba? :)
Etiquetas: kabaliwan- buhay
